Er is niets nieuws onder de zon

[p. 63]

Hoofdstuk 20
Zet een wacht voor uw mond

Onze verhouding tot God en de naaste is gebonden aan regels. Regels door God zelf gesteld en via Mozes aan ons gegeven in de 10 leefregels. Zondigen tegen deze 10 leefregels is zondigen tegen God. Deze keer wil ik naar voren brengen wat God zegt in het negende gebod: Gij zult geen vals getuigenis geven tegen uw naaste. ‘Nou’, zegt u misschien, dit geldt niet voor mij, want getuigenis geven, getuigen dus doe je voor de rechter en ik ben nog nooit met zoiets in aanraking geweest. Makkelijk he? Maar zo is het niet. Vals getuigenis geven is ook kwaadspreken over anderen tegen derden in die zin dat we leugens of halve waarheden vertellen over anderen om die persoon in een kwaad daglicht te stellen. Gewoonlijk noemen we dat roddelen. Het is zo verleidelijk een smeuig verhaal te vertellen over iemand anders om te laten zien hoe goed men zelf is en hoe slecht die ander want iets goeds vertellen van die ander... och, dat is niet interessant. Wat ook eronder valt is het verdraaien van iemands woorden. Die praktijk is al heel oud. Dat leest u al in Genesis waar de satan (de slang) tot Eva zegt: Is het niet dat God gezegd heeft... Leest u het verhaal maar in Genesis 3. Daar zien we duidelijk dat iemands woorden verdraaien het werk, de ingeving van Satan is. Hij is een leugenaar van den beginne, vertelt ons de Bijbel. Leugen en bedrog gaan vaak hand in hand en vergis u niet: dat wordt zwaar gestraft. Denk maar aan de knecht van de profeet Eliza, Gechezia geheten, die de Syrier Haman achterna ging en zei: Eliza heeft gezegd, U kunt het verhaal lezen in 1 Kon. 5. Gechazi werd gestraft met melaatsheid. Een ander verhaal lezen we in Handelingen 5 over Ananias en Safira, die hun leugens met de dood moesten bekopen. Ik heb me vaak afgevraagd en u misschien ook, waarom deze mensen zo zwaar gestraft werden. Velen in die eerste christengemeente gaven hun bezittingen om met de armen te delen uit liefde voor de Heer en de naaste maar zo was het niet bij Ananias en Safira. Ze wilden een goede indruk maken, zelfverheerlijking dus, en

[p. 64]

alles te geven vonden ze wel wat veel. Hun opzet was huichelachtig maar Petrus doorzag hen. Petrus zei, zeer terecht: ‘Al hebt u een stuk land verkocht, het geld was toch van u en u kon er van geven zoveel u wilde’ ('t hoefde echt niet alles te zijn). U hebt niet de mensen willen bedriegen maar God. Niet de eer van God en liefde voor de naaste stond bij hen voor maar eigen eer, vals getuigenis geven is dus een zeer ernstige zaak. Verder mogen we ook niet lichtvaardig een oordeel uitspreken over een ander of afgaan op geruchten zonder de persoon zelf gesproken te hebben. In Spreuken 29 vs. 19 staat te lezen: ‘Wie altijd iets over anderen te vertellen weet, verraadt ook geheimen.’ Dit kan soms noodlottig worden. In de 2e wereldoorlog hebben heel wat ondergrondse strijders tegen het Naziregiem de dood gevonden door loslippigheid van anderen. We moeten ons ook onthouden van huichelarij, je mooi en vriendelijk of zelfs vroom voordoen terwijl men er niets van meent. Laster, verraad en nog veel meer van deze dingen alsook verdachtmaking, zijn een gruwel in Gods ogen en ingevingen van satan. Laten we ons er van onthouden en eerlijk en oprecht zijn in handel en wandel en ook in ons spreken mensen die te vertrouwen zijn. Ik wil dan besluiten met wat gezegd wordt in 1 Cor. 13: De liefde doet de naaste geen kwaad (niet met daden maar ook niet met woorden). Zo is dan de liefde de vervulling der wet en vragen ons elke avond af:

Hoe is de dag heengegaan?
Hoe heb ik alles gedaan?
Was ik wel zacht in mijn denken?
Zei ik geen woorden die krenken?
Werd ik door liefde geleid?
't Uur van bezinning is daar.
God maak mij eerlijk en waar (citaat uit een padvinsterslied)