Stichtelijk huisboek

Wijsheid.

De wijsheid dezer waereld is dwaasheid bij God.
paulus.

Is de Wijsheid niet des Hemels,

Ze is een blinde logengids

In den nacht des golfgewemels,

Waar 't Geloof de poolstar is.

Hoe veel wanens, willens, wetens,

Lokt ons af van 't Vaderhuis!

Mij - de zegen des vergetens,

Mij - mijn Jezus en Zijn kruis!

't Sterfbegin pas ingeslopen,

Dat het stofkind Leven hiet,

Ai, hoe knellen reeds de knopen

Van den Dwaasheids-leiband niet!

't Beter bittre doet ons krimpen,

[p. 244]

 

Tuk op laffe honingzeem;

 

't Handtjen grijpt naar alle glimpen,

 

't Hartjen bouwt op alle leem!

 

 

 

Wat zijn jaren? Zelf bedriegsels!

 

Kindren zijn we, ná als vóór,

 

Droomende in wat wijder wiegsels,

 

Tastend naar wat hooger gloor!

 

Hoop weeft rag tot lustkasteelen,

 

Rook tot heil dat eeuwig sta:

 

't Huidig spel is 't vroeger spelen,

 

Op den vrede en de onschuld na!

 

 

 

Glorie, Goud, waar de aard voor kniele,

 

Weelde, is 't wild dier vlinderjacht,

 

Waaruit nooit de ontruste ziele

 

Blanke vleugels wederbracht.

 

Aan zich-zelve rookt elk harte;

 

Naam en outer slechts verschilt:

 

De eigen vruchte - schande en smarte -

 

Wordt in 't zondig vuur verspild.

 

 

 

't Is vergeefs op 't ros gezeten,

 

Zonder hoeven, zonder toom.

 

Scheef en stukwerk is ons weten,

 

Doodlijk ónze kennisboom.

 

Wat wij zoeken, wat wij willen

 

Op den weg van vleesch en bloed,

 

Kan de dorst van 't hart niet stillen,

 

Die zich rustloos gelden doet.

 

 

 

Eenig Wijze en Eenig Ware!

 

Neem mij elken blinddoek af!

 

Dat mijn ziel dien vrede ervare,

[p. 245]

 

Dien geen arme waereld gaf!

 

Breek een droom waarover 't waas leit

 

Van een schitterend bederf:

 

Ruil mijn wijsheid voor ùw dwaasheid!

 

Leer mij leven eer ik sterf!