Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Dese Verdoemden komt verclaeren, wat hem naer de doodt is gheschiedt, en van syn pyne die hy lydt inde hel.

Stemme: Blydschap van my vliedt, ick gaen my bereyen.

Ach! soo haest mijn ziel, uyt 't vleesch was ghetoghen,
Quam 't duyvels ghekriel, rontom my ghevloghen:
Grepen my by 't hayr, d'andren by de handen,
Van schrick, ende vaer, knerselden mijn tanden;
Zielen quamen by, die ick in voorty,
Mede te verkeeren placht:
Die door mijnen raet, zijn in desen staet,
Naemen op my vraeck met klacht;
Die riepen hier comt desen, 't quaet heeft ons aenghepresen,
Oorsaeck zijt van ons verdriet;

[p. 41]

 

En my vermaledijden, schuyten vreet t'allen zijden,

 

My elck nijdigh in 't vier stiet.

 

Duyvels riepen seer, sa wy gaen beghinnen,

 

Comt me joncker heer, gaet daer eens wat binnen:

 

Siet hier nu al heet, 't bedde van rood' kolen,

 

't Vwen dienst bereet, smaeckt daer pijn verholen:

 

Riepen dan comt rust, op't bedd' van wellust,

 

Gaept oock, van dees spijse smaeckt,

 

Sopher, peck, fenijn, dat is mijnen wijn;

 

Roosten in een pan my naeckt,

 

En dan met 't hooft beneden, sleypten, braecken mijn leden:

 

Mijn vleesch verscheurt, afgheruckt:

 

Dan riepen met behaeghen, peyst nu om u goe daghen;

 

Siet hoe wel is't u gheluckt.

 

Dit spottigh verwijt, moet ick altijdt hooren,

 

En dan tot mijn spijt, trocken my by d'ooren:

 

Spraecken hoort den sanck, vande draecken, leeuwen,

 

Al 't spel, en gheklanck, is huylen, en schreeuwen:

 

Doet aen 't flammigh kleet, der slanghen hoet, vre[e]t;

 

Dienaer Godts ick vraegh' voor al,

 

Of noch slaet dees eeuw? dick als vlocken sneeuw;

 

Vallen zielen in dit dal,

 

Die hier met my tempeesten, en wenschen te zijn beesten:

 

Roepen wee d'ack sagh den dagh,

 

Ach, beter noyt gheboren, dan soo te gaen verloren;

 

Dit is gheduerigh ons beklagh.

 

'k Seght: maer niet uyt min, als hier komen d'heeren,

 

Die ick 't quaet gaf in, zal mijn pijn vermeeren:

[p. 42]

 

Mensch zijt op u hoe, dat g'hier niet moet commen,

 

Spieghelt aen mijn roe, laet u dat verschrommen:

 

'k Seght u niet uyt gheck, wacht u van dit peck;

 

Wee, wee, wee, wee, t'allen ty',

 

Die soo langhe toeft, tot dat hy't beproeft,

 

't Is gheen clap noch fantazy',

 

Van Nonnen en Begghijnen, 't is pijn, pijn, boven pijnen;

 

Ach! hy comt my grijpen hier,

 

Sijn vreede clauwen, clauwen, 'k schreeu, 'k schreeu van sijn benauwen;

 

Hy springht met my in't vier.