Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Den Enghel, waerschout, die wilt bermhertigheyt van Godt verwerven, dat sich synen evenaesten oock bermhertelijck moet eerst vergheven het quaet teghen hem bedreven.

Stemme: Och wat wil ick terghen, dese holle berghen.

GOdt heeft walgh, en braecke, van die nemen vraecke,
Van't voorleen misdaet, en in't hert draghen haet:
Volght raeden, Godts daeden,
Moet den vijant minnen al val u swaer;
Pooght u te verwinnen, stil en openbaer.

Wilt ghy naer verlanghen, oock quijtschelt ontfanghen,

Van dat g'hebt misdaen, moet eerst gaen door dees baen.
't Quaet spreken, noyt vreken:
Ghy moet dat vergheven, recht uyt goeden gront;
Van Godt wordt verheven, sijnen peys u joint.

Ach! dees quae ghebreken, van't onrecht te vreken,

B'hoortmen noyt te sien, in Catholijcke lien:
Godts wercken, wilt mercken,
Pooght u te verdraghen, schande en verwijt;
Wilt ghy hem behaghen, vande vraeck u mijt.
Vergheeft wilt volherden, t'zal met u soo werden,

[p. 44]

 

t'Onrecht dan vergheet, Godt u oock soo meet:

 

Versetten, dees smetten,

 

Godt en zal ghedincken, u quaet t'geender tijdt;

 

V Sijn-selden schincken, voor dien harten strijdt.

 

M'heeft dat sien gheschieden, aen diversche lieden,

 

Heeft Godt dat ghetoont, die deucht soo wel gheloont:

 

Door wercken, kont mercken,

 

't Exempel een' Heer, om Godt 't quaet vergaf;

 

Godt bedanckt' hem seer, daelde van't Cruys af.

 

Ghy versacht den tooren, van die u te vooren,

 

Soo seer heeft benijt, en u aen de' veel spijt:

 

't Sacht legghen, 't soet segghen,

 

Doet het hert vermorwen, dat soo was verhert;

 

Lijdt het toornigh stormen, sijnen vriendt dan wert.

 

Al had' ghy veel deughden, die Godt seer verheughden,

 

Vergheeft ghy niet 't quaet, alle deught vergaet:

 

Tot lijden, ghingh strijden,

 

Eenen om te werden, Christi Martelaer;

 

Hy kost niet vol herden, viel af openbaer.