Birbal en de bedelaars

[p. 13]

De Mahabharata van koning Akbar

Op zekere dag vertelde een dichter enkele verhalen uit de Mahabharata. Iedereen kende het verhaal van de Pandavas en de Kauravas. Maar een ieder wilde het verhaal telkens weer horen.

Toen de dichter het verhaal beëindigd had, zei één van de hovelingen: ‘Uwe Hoogheid, waarom laat u iemand niet een Mahabharata over uw leven schrijven? U heeft zo veel heldendaden verricht en avonturen meegemaakt. Het zal vast een prachtig boek worden!’

‘Dat is waar’, zei koning Akbar. ‘Maar wie kan zo'n prachtig boek schrijven?’

‘Er is maar één persoon die zo'n boek kan schrijven’, zei een hoveling die Birbal haatte, ‘en die persoon is Birbal!’ De hoveling wist dat Birbal nooit zo'n boek zou kunnen schrijven en dat de koning dan erg boos zou worden.

‘Natuurlijk!’ zei koning Akbar. ‘Birbal moet een Mahabharata over mijn heldendaden schrijven!’

Toen koning Akbar de opdracht aan Birbal gaf, zag Birbal het onmogelijke van de opdracht direct in. Toch moest hij aan het bevel van de koning voldoen. Niemand

[p. 14]

[p. 15]

weigerde een bevel van de koning.

‘Trek het land in en praat met de mensen. Ondervraag ze over mijn avonturen en heldendaden. Je zal veel tijd en veel geld nodig hebben. Hier heb je honderdduizend gulden. Dit moet voldoende zijn voor drie maanden’, zei koning Akbar.

Birbal trok het land in. Hij reisde naar alle hoeken en streken. En overal waar hij kwam, liet hij wegen aanleggen, kanalen graven en bruggen bouwen. Toen de drie maanden verstreken waren, keerde Birbal terug naar de hoofdstad. Hij had een groot, zwaar boek bij zich. Er stond geen woord in geschreven.

‘Ik ben bijna klaar met het laatste hoofdstuk, Uwe Hoogheid’, zei Birbal aan de koning. ‘Ik moet nog één verhaal schrijven. Maar ik moet eerst de toestemming van de koningin hebben.’

‘Dat is goed. Maar je moet wel voortmaken! Ik ben erg benieuwd naar mijn Mahabharata’, zei koning Akbar.

Birbal ging naar de koningin en zei: ‘De koning heeft me bevolen om een Mahabharata over zijn leven te schrijven. Zoals u weet, werd de koningin uit de Mahabharata gevangen genomen door haar vijanden. U bent de heldin in mijn boek. Daarom is het noodzakelijk dat u hetzelfde overkomt als de koningin uit de Mahabharata.’

‘Ben ik écht de heldin in de nieuwe Mahabharata?’ vroeg de koningin. ‘En wat moet mij dan nog méér overkomen?’

[p. 16]

‘Dat uw vijanden u bespotten en vernederen. Heb ik uw toestemming?’ vroeg Birbal.

‘Nóóit! Als je zulke verhalen over mij schrijft, laat ik je meteen onthoofden! Verbrand dat boek meteen!’ gilde de koningin.

Birbal verbrandde het boek. Daarna liep hij naar koning Akbar en vertelde hem wat er gebeurd was.

‘Als u wilt, kan ik het boek opnieuw schrijven, Uwe Hoogheid’, zei Birbal.

‘Nee, het zou te veel tijd en geld kosten’, zei de koning treurig.