|
| |
II. Handelinghe. 2. Uytcomste.
Simson, Hilla, Delila.
T' Woort, 't ongheschapen woort, Gods Engel die voorheen,
Mijn oud'ren op het velt verwonderlijck verscheen:
Dit woort, dit Heyligh woort, deed Sargars Borg'ren schricken,
En 't legher tusschen Dan, en Esthaol verquicken
Zareas Jootsche Rey, al suchtend' onder 't juck
Van dienstbaerheyt, die boo'n Monoach 't bly gheluck,
Mijn Vaders gantsche huys quam met zyn outste broeder
Verheught om myn gheboort, en zegende mijn Moeder,
Die, laes, als met der doodt had vromelijck ghestre'en,
Wiens droeve-blyde mont, verhaelde dese re'en:
Mijn kint, myn lieve kint! O Soon, mijn eerst ghebooren!
En iongst geteelde vrucht, Gode zydy vercooren:
| |
| |
“Een rechte Nazareen. verlooft u God en Heer
Tot in u droeve doot, siet! nu noch nimmermeer
Sal't Scheermes, noch de scheer u g'heylicht hooft bescheeren,
Noch suldy gheenen Wijn noch stercken dranck begheeren.
Wacht u voor vreemde spijs, en al't geen onreyn is,
En eetet: of ten kom voor u, op uwen dis.
Ghy sult, ghy sult mijn Soon de Philistijnen drucken,
En scheuren 't dienstbaer jock der Joden noch in stucken.”
Dit voor-seghs strengh verbodt, oft dese Prophecy,
Sou dit de goede God vervullen noch door my?
Neen Simson, wat ten kan, hoe? 't kan. Neen, 't kan niet wesen.
Soud ick de Philistijns, d'onsichelijcke, dese
Manhafte strijtbaer lie'n, de grootste diemen vant,
Alleenlijck door de kracht van mijne rechter handt,
Ontrucken zo veel duyst, van Israëlis kind'ren?
Sou my den stercken dranck, of wijn oock connen hind'ren?
De wijn vermaeckt den geest, hy vrolijckt God, en mensch,
Waerom en soud ick niet genieten 's herten wensch?
Wat, sou d'onreyne spijs m'ontheylighen of schaden?
Verloofder Godes, hoe? al 'tgeen dat u ten quaden
Ghedijen mocht, dat is u erenst'lijck verboo'n
Door 't Goddelijck bevel eens Moeders, tot haer Soon,
Jn 't menschelijck verkies volcht redelijck beramen.
Jn 't Goddelijcke volcht ziel-neygelijck g'hoorsamen.
God wil niet datmen dit, of dat, voor reden vraecht.
Hy wil ghehoorsaemheyt, dat 's 't geen dat hem behaecht:
Ons aertsche sinlijckhe'en door d'aengeboren sonden
Die willen nimmer wel ghewillich zijn ghebonden
Door keur-sieck, eygen-lust, onder 't bevolen woort,
't Vernuft is vaeck ghe-erght, den mensch wil traegh'lijck voort.
't Blijckt aende Sout-pilaer, ja selfs Loth d'ouden Vader,
Die suckelt noch te langh, en was een Ioom berader,
Eer hy na Gods bevel het gruw'lijck Sodom liet,
Het teghendeel hier van men in Abraham siet,
Die willigh Godes mont en wilde teghen streven,
Maer die zyn eyghen kint, de vreuchde van zijn leven,
Sijn uytgedruckte beeld, zijn herts beminden Soon
Gingh off'ren door het vier, en met zijn handen doon:
Niet door 't onrijpe woordt een Iephthas sot gesproken,
En dwaselijck volbracht, maer om des Altaers roken,
Door 't lieffelijck gesmoock van dit geslachte lam,
Doen klimmen voor de geen daer Abels offer quam.
Chaldeer, siet hoe is dijn glory naem gheclommen,
Hoe mach den Jsralijt op sulcken Vader brommen,
| |
| |
Dien Hertogh des gheloofs, wiens onvertsaeghde borst
Verschuylde grooter hart, als hy was grooter Vorst.
O onvertsaeghde Helt! door 't Goddelijck orakel,
Van 's Moeders lijf verlooft, wiens sterckt als een mirakel
De Werelt overgalmt, en Palestijn verbaest,
Wat 's u dat ghy versot so na de minne raest?
De minne van een Vrou? een Vrou, die g'hebt verkooren,
Die nochtans soo 't wel schijnt
Heer ist u wil te hooren?
En so wille lust 't gheen dat de wuns behaecht,
By 't gheen Me-vrou u bidt, soo antwoort.
Oft u myn Heer, belieft, om harent wil te komen,
Op 't kleyn bereyde mael, 't gheen dat s' heeft voorghenomen
Jck kom, gaet heen, hier in,
Dat leyt my inde le'en, dat speelt my inde sin.
Daer is yets wonders, of yets vreemts weer in verborghen,
Nu wel, 'k gae tot haer in, en laet de quellust sorghen.
Delila, Simson, Hilla.
't Gerecht 't geen ick hier stel,
Dat sal, hoop ick, u wel,
En als 'k uw naem hoor noemen
Mach van haer lief doen roemen,
Dan smelt myn ziel terstont,
| |
| |
Mijn licht is duysternis,
Bercht liefde zynen schicht.
En speelt zyn dart'le kuertjes,
Naer spyse daer 't meel voet,
Door d'alderzoetste gluertjes.
Soo voet de liefd maer een,
En in geen dinck verscheen.
Dan in een noch te heelen.
Dan haddy 't hart ghewent,
't Geen 'k anders u moet stelen.
't Is u, en 't sal u zyn.
Die 'k uw heb ingheschonken.
Geen wyn my niet en lust,
'k En wasser noyt van droncken.
Vraeght my daer af niet meer.
Hoe? 'n ist geen dranck der Ioden?
Ha lief! uytmuntend beeld!
Geen wyn, noch stercken dranck,
| |
| |
Neemt dat u hert begeert,
Maer ben ick u yets weert,
Soo wilt sonder vertoeven,
Ten minsten met my proeven.
'k Segh dat ghy my niet mint,
't Is tweemael wel ghebleken,
Lief zeght dat niet van my.
'k Mach wel de waerheyt spreken.
Door u vriend'lycke bede,
Komt, geeft my Bacchi dranck,
'k Dronck in myn leven lanck,
Noch geenen wyn als heden.
De instrumenten spelen. Hilla dient.
Simson veynsende beschoncken te zijn, valt in slaep.
Nu slaept schyn-lieve beeldt, mijn Enghel van mijn zeghe,
Jck acht den soeten most die heeft u ziel vermaeckt.
Gunt nu u Delila 'tgeen daer de lust nae haeckt.
Danck Hemel, 'k heb myn wuns volmaecktelijck verkreghe.
Ha droomt een langhen droom, ontluyckt geen blijde tenten.
Voor dat gh'u Treur-spel siet verresen voor 't ghesicht.
Slaept, slaept beroemde Man, daer g'in u sonde licht,
'k Heb langh ghenoech gheweest de lieve lust uws lenten.
Hilla, went uwen gangh in haest nu na de Vorsten,
Seght datse seker, zijn hun vyand wordt verrast,
Hy werd nu sonder schreum vryhartigh aenghetast,
't Geen dat hun dapp're hand' voor henen noyt en dorsten,
| |
| |
Segt hun ick moet voor eerst, slechts met een vlecht-snoer vlechten
(Dat heeft hy my gheseyt) zyn seven locken hayr,
Sy comen op en zien 't, ick sal en moet daer naer
Een naghel met de vlecht, vast naghelen en hechten.
Gaet heen, spreeckt Thoj aen, seght datse niet vertoeven,
Hun wraeck leyt voor de deur, en sluymert, slaept, en rust,
Sy komen derdemael en sien hun s'herten lust,
En doen verblydt de Jood vermannen en bedroeven.
Joffrouw ick gae, en sal mijn bootschap wel beschicken.
Onheyligen Hebree, den tijdt valt my te langh.
Dat ick u niet en sie in slaverny en dwangh,
Een uyr dunckt my een dach, een wenck duyst oogenblicken.
|
|
Auteursrechtvrij