Subjectieve reportage

[p. 15]

Incarnatie

Mijn zeilcanadees is een meisje waard
met heupen passend bij zijn strakke wanden,
dat wand'lend met een barzoi hem te schande
maakt om zijn krullen. 't Zomerblauw bewaart

van haar veel silhouetten soms te paard,
dan met een speer of racket in haar handen,
in stroomlijnbadpak op exquise stranden,
in dancings vaak door and'ren nagestaard.

Ik weet, de hockeykeepster is 't alleen,
die in haar leggards stond als vastgeschroefd
en wier gazellenoog en veldheersstanden

ik diep bewonderde. Ik was bedroefd
toen ik haar thuis bracht en het bleek dat 'k geen
goed instrument was voor haar bruine handen.