De wereld in! Serie 2. Deel 4

[p. 81]

16. Net zoo precies als....

Oom!’ zei Dina een paar dagen later, ‘Vader heeft ons zoo'n mooi verhaal verteld!’ En ze babbelde door, zoodat Oom Jan spoedig de hoofdzaken van die mooie geschiedenis wist.

‘Kom,’ zei hij toen, ‘dan kende die oude meester zeker ook dat versje van: Heb wel een hekel aan het kwaad, Maar niet aan hem, die 't kwade doet.

Ken jij het nog?’

‘O ja!’ En Dina ging al voort: ‘Als gij den kwaadbedrijver haat,

Dan maakt gij hem daarmee niet goed.

Maar als gij hem bemerken laat,

Dat Liefde woont in uw gemoed,

Dan haat

En laat

Hij mooglijk 't kwaad,

En doet

Met moed

Zijn best voor 't goed.’

‘Knap opgezegd!’ zei Oom. ‘Je hebt het best onthouden.

[p. 82]

En die meester wist er ook best naar te handelen - en 't hielp hem ook. Zoo'n versje is toch maar een mooi ding. Ik wou, dat ik ze ook kon maken, net als die kleermaker.’

Die kleermaker? Wat was dat dan? Daar moest Dina het fijne van weten.

‘O, die kon ook zulke prachtige verzen maken.’

‘Kent u er eentje?’

‘Ja, zoo'n beetje. Van Er was ereis een snijer.’

‘O toe, hoe is het verder? Zeg u 't eens op!’

‘Nu, stil dan. Ze zeiden tegen dien kleermaker, dat hij eens een versje op zich zelf moest maken. En den volgenden dag had hij het klaar. En ze vonden het prachtig. Misschien jullie ook wel. Luister maar:

Er was ereis een snijer,

En ik was het zelf!

Hij had er een vrouw

En kinderen - elf!

Ikke en zij,

De kinderen er bij,

Was, wel gezien,

Dertien!

Dina en Willem gilden het uit van de pret, vooral ook omdat Oom Jan het zoo komiek voordroeg. En Moeder zei: ‘Dat is weer een vers van Oom Jan! Wat kunnen de kinderen daar nu voor goeds uit leeren!’

[p. 83]

‘Voor goeds uit leeren? Een heeleboel! Want die snijer was een baas in zijn vak. Hoor maar, hij zegt het zelf:

Sneed ie een jas,
Dan was die van pas,

Net zoo precies

Als ies.

Nu? Hij deed zijn werk dus netjes. Laat de kinderen ook maar al hun werk doen “net zoo precies, als ies.” Dan kunnen we tevreden zijn.’

‘Zoo precies als ies?’ zei Moeder. ‘Wat is dat nou voor onzin!’

‘Dat is heelemaal geen onzin. Hij bedoelde natuurlijk: Net zoo precies als iets. Maar dat rijmt niet, en daarom

[p. 84]

moest hij wel zeggen: Net zoo precies als ies. - Nu?’ En Oom keek Moeder aan, net of hij vragen wou: Wat zeg je dáár nu van?

Moeder zei niets meer, maar kleine Tuttie, die aan de tafel zat te vlechten, fluisterde onderdehand: Net zoo precies, als ies.

‘Wat voert mijn kleine deugniet daar uit?’ vroeg Oom Jan. ‘Zit die al te vlechten?’ Wel meid, dat heb je gauw geleerd! Neen maar, dan moet ik toch zeggen: Alle eer voor de Fröbelschool! En voor wie is nu dat mooie matje?’

‘Voor Moeder!’ zei Tuttie. En ze schoof weer een reepje door het matje heen. ‘Ja, ja!’ riep Oom. ‘'t Is fijn, hoor!’ En Willem riep van den anderen kant van de tafel: ‘Net zoo precies, als ies!’ En daarbij schaterden Dina en hij het uit.

‘Als je fijn vlechten wilt zien,’ zei Oom opeens in een heel anderen toon, ‘dan moet je bij de inlanders wezen. Die kunnen een mandje wel zoo fijn vlechten, dat ze er water in kunnen dragen, zonder dat er iets uitloopt.’

‘Dat mandje, waarin ze rijst koken, hebben ze ook gevlochten, hè Oom?’

‘Ja meid, maar hoe weet jij dat?’

‘U hebt het ons zelf verteld. Of misschien ook de meester. Dat weet ik niet meer. O ja, 't was de meester,

[p. 85]

want toen vertelde die nog, dat de Javanen de rijst met hun vingers aten, en dat vonden wij zoo vies.’

‘Net zoo vies, als ies!’ riep Willem.

‘Zoo, vond jullie dat vies! En hoe vond de meester het?’

‘O, die vond het niets vies. En hij zei, dat wij ons brood ook met de vingers aten.’

‘Zoo, dan wist hij er niets van.’

‘Niet?’

‘Neen, van de Javanen niet, en van ons ook niet.’

‘Hè Oom, wat kan u nu jokken! Eten de Javanen de rijst niet met de vingers?’

‘Neen, die eten ze net als wij.’

‘En eten wij het brood ook niet met de vingers?’

‘Neen, ik tenminste niet. Ik eet het altijd met mijn mond. En de rijst ook. En dat doen de Javanen ook, zoover ik weet.’

‘Hè Oom, wat bent u nu flauw!’ Maar Dina vond het toch wel leuk. En terwijl ze Oom aan zijn oor trok, zei ze: ‘U bent ook net zoo precies - - als ies!’