De wereld in! Serie 2. Deel 4

[p. 86]

17. ‘Net zoo precies’ komt in school.

Dat mooie vers van den snijer moest Willem natuurlijk aan zijn juffrouw vertellen, en Dina moest het voor haar meester opzeggen. En nu duurde het niet lang, of je hoorde telkens in de school. Net zoo precies, als....

Wanneer de kinderen een som moesten uitrekenen, zei de meester: ‘Denk er om: net zoo precies....’ en dan riep de heele klasse: ‘als ies.’

Wanneer er een prachtig schoonschrift moest worden gemaakt, schreef de meester dit eerst op het bord. En dan zei hij: ‘Ziezoo kinderen, dat moet jullie nu eens netjes namaken, iedere letter precies zooals ze op het bord staat, nèt zoo precies....’

‘Als ies!’ riep dan weer de heele troep.

Wanneer er een kind één minuutje te laat op school kwam, was de meester daar altijd ontevreden over. ‘Je màg niet te laat komen!’ riep hij dan. ‘Geen minuut! Geen halve minuut! Je moet precies op tijd wezen, nèt zoo precies....’

‘Als ies!’ lachte de heele bende weer, en de telaat-

[p. 87]

komer ging gauw zitten. Zoo gaf dat vers van den kleermaker heel wat vroolijkheid in de school. En soms, als de meester een beetje knorrig was, en hij zei per ongeluk het woord precies, dan begonnen de kinderen al te glimlachen en lachte de meester vanzelf mee.

Zoo eens op een keer had Piet het weer wat bont gemaakt. Telkens had hij zitten draaien en spelen en babbelen. De meester had hem wel al honderd maal verboden, maar de gehoorzaamheid van Piet was dien morgen zoek. Daardoor was de meester wat erg uit zijn humeur geraakt. En het ongelukkigste was, dat de heele klasse daar nu onder moest lijden. Want de meester kon niet boos wezen tegen één jongen, en dan opeens weer lief tegen een anderen. Neen, als hij boos was, dan wàs hij boos, tegen één en tegen allemaal. En zoo bedierf Piet den schooltijd voor alle andere kinderen.

Eindelijk werd het den meester te machtig. ‘Kom hier, Piet!’ riep hij barsch. ‘Hier, vlak voor de klas!’ En toen kreeg Piet een uitbrander, niet zuinig!

‘Ben je nu van plan,’ zoo viel de meester uit, ‘om me den heelen dag te zitten hinderen? Zeg het dan maar dadelijk, dan kun je meteen opstappen. Dat is nu al van vanmorgen negen uur af, dat je me zit te draaien en te zaniken. 't Is, om een mensch gek te maken! Heb jij geen gehoorzaamheid geleerd? Of denk je misschien, dat je hier doen kunt, wat je wilt? Ik beloof je, je zal

[p. 88]

hier doen, wat ik wil. Begrepen? Je zal precies doen, wat ik zeg, net zoo precies....’

‘Als ies,’ klonk er een fijn stemmetje uit de klas.

‘Wie doet dat?’ riep de meester driftig.

Daar kreeg een meisje een hoogroode kleur, en stak den vinger op. Het was Dina.

't Gezicht van den meester vertrok eventjes, hij liep tusschen de banken door naar de ondeugende meid toe, en - - gaf haar een hand.

Toen de andere kinderen dat zagen, steeg er ineens een vroolijk gelach uit de heele klasse op. Gelukkig, de meester was niet boos meer.

‘Best hoor!’ zei de meester tot Dina. ‘Je hebt me weer in mijn humeur gebracht. Ja, ja, als een mensch driftig wordt, moest hij eigenlijk altijd dadelijk van één tot vijf-en-twintig gaan tellen. Eer hij dan aan twintig was, zou de drift al weer zijn gezakt. - En jij, Piet, jou moest ik eigenlijk in de gang zetten. Maar daar is het te koud. Daarom moest ik je maar een klas verlagen. Maar dan leer je niets. Weet je wat - ga maar naar je plaats. En hinder me niet weer - tenminste vandaag niet. Morgen mag je weer beginnen.’

Ja, de meester was weer heelemaal in zijn humeur, dat kon je wel hooren. En bij Piet was de lastigheid ook opgeruimd. En hij was verder gehoorzaam, net zoo precies, als....?

[p. p.t.o. 89]

L. en S., De Wereld in! IV.
Tweede Serie.
De mol boven den grond
Groningen, J B Wolters.