Kribbelkes. Gediechskes in 't Mastreechs

[p. 84]

Mei

Slevruike, 't is weer de maond noe vaan Uuch,
De maond vaan de greui en de bleui.
Iech plök uuch de blomme oet hoof en oet wei,
E blömke dat zeet geer noets meui.

Wat bleuit 'r neet väöl in de maond vaan de Mei!
Mien häöfke dat is haos ein blom,
't Vreugjaor dat sjikde 'n anziegskaart
Mèt de lètters in blomme: ‘Iech kom!’

En es daan 't vreugjaor gekomme is
Daan is ouch de maond dao vaan uuch,
Veer seere eur beeld daan zoe geere weer op
En beije apaart ins tot uuch.

Veer zètte eur beeld op 'ne pjee, 'n konzol,
Of 't steit op 't keske te proonk,
En twie kandelabers die hawwe de wach,
En de keersloch die ruuk of 't is broonk.

De blomme oet veld en oet wei en oet hoof
In alderlei kleure en prach,
Die weure in vaze bij uuch neergezat
Of los aon eur veui dao gelag.

En saovens daan klink euze roezekrans op,
Es moojer wèt geer toch zoe good
Al wat heij mankeerde vaandaog in 't hoes,
En ouch wie 't mörrege moot.

[p. 85]

 

Eus kinder, eus blomme, die bringe veur uuch

 

Veerse blomme mer eeder kier mèt,

 

Ze bringe 't vreugjaor daomèt in 't hoes,

 

Goon mèt eure zege nao bèd.

 

 

 

Maag daan eur beeld in de maond vaan de Mei

 

Op 't keske nog väöl jaore stoon,

 

En mage eus kinder ouch later in Mei

 

Doen wie 't hun noe veur is gedoon.