In onze Vlaamsche gewesten (onder pseudoniem W.G.E. Walter)

[p. 174]

XLII.

Voor het sluiten der gedurige aanbidding, welke op den Zondag plaats greep, had de pastoor van Crocke eene bijzonder indrukwekkende plechtigheid uitgedacht: eene groote boetprocessie door het dorp. Al de omliggende parochiën waren er met de congregatiën en genootschappen op uitgenoodigd, en vanin den vroegen namiddag kwamen van alle kanten troepen mannen en vrouwen met hunne banieren aan. Men moest in de kerk vergaderen. Te dier gelegenheid, en om den indruk nog te verhoogen, was de Christus van het beenderhuis genomen, en zou door het dorp tot aan de kapelle van den heiligen Maximus rondgedragen worden, alwaar niet alleen Crocke, maar ook Zompelgem en Diependale elk eene groote waskaars opofferen wilden.

Te drie uren kwam de stoet uit de kerk: het getal bedevaarders werd op tien duizend geschat.

[p. 175]

De pastoor van elke parochie trad nevens zijne mannen heen, welke allen dooreen litaniën lazen: ‘Heere, ontferm u onzer! - Christus, hoor ons! - Lam Gods, dat wegneemt de zonden der wereld, spaar ons Heere! - Bid voor ons - bid voor ons!’ klonk het luid verward en als opstanddreigend lansheen de lijnen.

De jonge meisjes der congregatiën hieven lofzangen aan. Maagdekens in het wit, huiverend in den kouden najaarswind - 28 November - droegen palmtakken voor het naakte Christusbeeld, dat opnieuw geschilderd, met zijne bloedige wonden tentoongesteld, op eene berrie met een wit laken, verontwaardiging tegen de vijanden van den Zaligmaker opwekkend, door Xaverianen gedragen werd.

De pastoor van Crocke kwam, omringd van de heeren paters onmiddellijk er achter, gevolgd door het college van burgemeester en schepenen en de raadsleden. Daarna verschenen met den paternoster in de hand eenige kopstukken der katholieke partij van Gent en van de provincie, onder welke Pijpeling van Diependale; deze laatste stapte nevens Advocaat Gentil Talu.

[p. 176]

De ontvanger, de dokter, de nieuwe notaris, de secretaris, de onderwijzer en meest al de ingezetenen, zoowel mannen als vrouwen, maakten met gebogen hoofde deel van den stoet; en 's avonds wreef de pastoor zich de handen en schonk de heeren paters, die hem zoo dapper ter zijde gestaan hadden, menigen beker van zijnen lekkersten wijn in, waardoor deze tot welwillendheid voor den milden gastheer gestemd, hem geenen geringenlof toezwaaiden, het dorp grondig hervormd te hebben. Zoodat de herder van Crocke, die betrekkelijk weinig gedronken had, echter hoog van kleur en als duizelig, alle christelijke ootmoedigheid vergetend, luid begon te zwetsen en te pochen met de brooddronkenheid van iemand, wiens onderneming buiten alle verwachting is gelukt.