Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
De twistappel (1904)

Informatie terzijde

Titelpagina van De twistappel
Afbeelding van De twistappelToon afbeelding van titelpagina van De twistappel

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.89 MB)

ebook (2.90 MB)

XML (0.33 MB)

tekstbestand






Genre

proza

Subgenre

roman


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

De twistappel

(1904)–Virginie Loveling–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

XLIII

Er was gevolgd wat daarop volgen moest: Mathijs kwam schielijk tot zich zelven bij den aanblik van die ramp. Hij de dader, hij de beul! Hij rukte zich de haren uit het hoofd, hij wierp zich voor haar op de knieën:

‘Fernande! Fernande! Vergiffenis!’

Zijn leedwezen was even groot, was even overdreven

[pagina 202]
[p. 202]

als de crisis van zijn lang gedragen, opgehoopt, verheimelijkt wee.

Hij vouwde beide handen saam, hij zag haar aan met blikken van wanhoopvollen oproep, dat zij nog eenmaal de oogen openen, nog eenmaal spreken zou....

Het was misschien de intensiteit van zijn verlangen en zijn wil, welke de ontwekkingskracht op haar oefenden, althans zij kwam bij, eerst verwonderd rondkijkend, om zich heen tastende met de herhaalde vraag dergenen, wier geestvermogens tijdelijk zijn opgeschorst geweest: ‘Waar ben ik?’

‘Hier, Fernande, bij mij, die u liefheb! Fernande, reken het mij niet aan, ik was uitzinnig, ik wist niet wat ik zei, de smart had mijn verstand verbijsterd, vergiffenis!’

Ja, nu herinnerde zij het zich: zijn terugkomst, zijn uitval, hare vrees, hare ontzetting, de diepe kwetsing met den stok van zijn verwijt op haar hart.

Hij vatte hare zoekende handen in de zijne, drukte ze op zijn borst met oogen van aanbidding thans: een levenslange eerbied, een geducht ontzag worden in eens niet door een enkelen stoot vernield. Hij was opnieuw geheel onder de macht, die zij over hem had, die macht zoo groot, dat hij er zijne grondbeginselen aan opgeofferd had, dat hij met zedelijke lamheid werd geslagen, als zij haar wenschen uitsprak niet alleen, maar als hij die slechts raden kon.

‘Vergiffenis!’

Waarom zou zij hem die niet schenken?

[pagina 203]
[p. 203]

‘Laat het gebeurde vergeten zijn! Fernande, mijne heilige,’ sprak hij met innigheid, herhaaldelijk.

Zacht wond zij hare handen uit de zijne los. Nog bleek, nog bevend was zij opgestaan.

‘Fernande, zult ge er geen wrok over dragen? Fernande, zult ge voor mij dezelfde zijn?’

‘Ja,’ beloofde zij, ‘ja.’

Ha! hij moest het haar niet herhalen, hoe hoog hij haar schatte; hij wist het immers wel dat ze zijn eenig kind, dat ze Gaspard van den dood had gered, dat zij door haar toewijding en onrustig gekwelde liefde evenveel recht op hem had als hij zelf....

En zij luisterde, lijdzaam, met gebogen hoofd evenals zij naar zijn schelden geluisterd had. Hare trekken ontspanden niet in zoetere uitdrukking, geen woord van verzoening kwam over hare lippen, geen aandrang van 't gemoed deed haar de hand van den vrede naar hem uitsteken.

Had zij iets anders, iets meer van hem verwacht? Een afstand van zijn ouderlijk bestier? Eene belofte Gaspard weder onder de leiding van priesterlijke opvoeding te stellen?

Had hij van harentwege op iets anders gerekend? Op eene hartelijkheid die wegbleef, op eene genade van kwijtschelding, waarvan de gloedvolle toeschietelijkheid het ijzer der overeenkomst sterker te zamen smeedt, dan indien de greep der oneenigheid het nimmer barstend had gekrookt?

[pagina 204]
[p. 204]

Hij had zich door drift laten meesleepen, wie doet het niet eenmaal in zijn leven? Hij had zich in het stof vernederd voor haar, voor hare voeten had hij zich gelegd als een hond, die zijn kastijding afwacht; en zedelijk had zij hem niet opgeheven, had zij de wonde van zijn ootmoed niet geheeld. Liever had hij van harentwege vinnige woorden, schimp en smaad gehoord, dan dat ze halsstarig den mond dicht hield, en met koele zorg het weergebrachte eten hem aanbood.

Koel was thans ook hun afscheid boven op de trap bij 't slapengaan, koel en beleefd, het hachelijkste wat verkleefdheid overkomen kan....


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken