Der lijden vreucht

In houdende, eenighe geestelijcke liedekens

Een Liedeken,

Nae de Wyse: Tobias tot sterven gheneghen.

MYn Ziel waerom zijt ghy soo treurich,
En siet op 't geen dat niet is duyrich,
g' Onstelt, en quelt, my met veel duchten
En swaere suchten.

2. Ghy zijt gheduyrich heel onlustich,

En maeckt mijn Herte soo onrustich,
Ick snaack, en haack,
Dat ghy zijt stille, na Godt zijn wille.

[p. 53]

 

3. Ghy hebt soo dickmael met verblyden

 

V overgheven tot het lyden,

 

Nu klaecht, en vraeght,

 

Ghy staegh naer 't ende,

 

Van dees' Ellende.

 

4. Ghy sout u met ootmoedichede,

 

Behouden in zijn soete vrede,

 

Met lust, en rust,

 

Ghewillich draghen, al sonder klaghen.

 

5. Beveelt den Heer al uwe saecken,

 

Sijn wijsheyt sal 't doch soo wel maecken,

 

Want siet, 't verdriet

 

Dat u doet pijnen, sal haest verdwijnen.

 

6. Mijn ziel laet ons met al ons krachten,

 

Op d' uytkomst van ons Minnaer wachten,

 

Int endt, soo wendt,

 

Hy 't met de vroede, doch al ten goede.

 

7. Al dat hy doet, dat is uyt minnen,

 

Als wy 't maer recht konnen versinnen,

 

Bespien, en sien,

 

Met 's Geestes ooghen, heel inghetooghen.

 

8. Mijn Ziel laet ons nu needer buyghen,

 

Dan sullen wy veel gracy suyghen,

 

Verblijdt, met vlijdt,

 

Ons' wech soo loopen,

 

Op't Eeuwich hoopen.

 

9. Daer ons Minnaer ons sal ontfanghen,

 

De Traenen drooghen van ons wanghen,

 

O! Vreught, Gheneught,

 

Uw' soet ghedachten,

 

Doet pijn versachten.

Liefd' verwint.