Der lijden vreucht

(1649)–Judith Lubbers– rechtenstatus


Een Liedeken, uyt den grondt mijns Gemoets na dien tijt,
Op de Wyse: Psalm. 106. O Heere, ghy die woont in uwen throon, En oock hy die van eenen Geest verslagen, En die bent ghy doch altijt haeren loon, Die soo haer ziel gheheelijck nae u jaghen, Want ghy bedouwt die Zielen die u minnen En treckt haer kracht heel in uw' herte binnen. 2. O! Heere, daer en is nimmer een, Die my recht kent, en weet oock mijn ghedachten, Hoe ick voor u verschijn, en oock verkleen, Hoe hoog of diep, dat mijn innerste krachten, In u sijn eenich, jae soo heel verslonden 'k En weet noch kan het self niet vermonden. 3. O! Heere, u en my is het bekent, Wat dat ick al door wonderlijcke weghen, Ben heen gegaen, maer ghy waert my ontrent, En seyd' altijt dit is de Geest zijn zeghen, Daerom sweegh ick, en hebt altijt ghedraghen, En had' mijn noot niemant dan u te klagen.
[pagina 69]
4. Nochtans soo thoonden ick een bly gelaet, En scheen altijt soo gansch verheught te wesen, Godt deed't, om dat te recht niemandt mijn Staet, Door mijn ghedaent souw konnen sien of lesen, Daerom oordeelt een yegelijck mijn wegen, Na sy bestaen of met haer is gheleghen. Liefd' verwint.