Der lijden vreucht

In houdende, eenighe geestelijcke liedekens

Een Geestelijck Gedicht, Gemaeckt voor mijn uytvercooren beminde Suster Machteltje Lubberts, Wien ick alles goets wensch als mijn eyghen Ziele.

HOe star-oogt mijn Gesicht,
Het ooghe van mijn Hert,
Het siet een wonder licht,
Ick voel inwendich smert,
Ick weet niet wat my let,
Ick weet niet wat my schort,
Ick ben rontom beset,
Ick ben met liefd' omgort,
Ick ben van liefd' gewondt,
Ick wensch te zijn genesen,
Waer ick in liefd' gesont,
Dan soud' ick niet meer vresen,
Maer nu ick sie den dagh
Van verre wel opgaen,
Ick hoor soo veel gewach,
Van dese hooge baen,
Maer 't schijnt soo hoogh so veer,
En boven mijn verstant,
Ick Bidd' u lieve Heer,

[p. 90]

 

Neemt my doch byder hant,

 

Want siet de goede wil,

 

En laet my niet met vreen,

 

Het maeckt een soet geschil,

 

't Wil met my op de been,

 

Want Heer mijn geest en can,

 

Int laeghste deel niet rusten,

 

Mijn Hert getuychter van,

 

Die Hemels soete lusten.

 

Daerom mijn liefste Lief,

 

Mijn lust en al mijn leven,

 

Ick soeck tot u gerief,

 

My heel te overgeven,

 

Op dat ghy nae uw' wil,

 

My soo heel mocht bereyden,

 

Laet ick my soet en stil,

 

Van u soo laeten leyden,

 

Ghy kent alleen mijn pijn,

 

Ghy weet mijns Herts gedachten,

 

Ghy weet wat Medicijn

 

Dat my best kan versachten,

 

Ontfanckt dan dit gebedt,

 

En laet het tot u comen,

 

Op dat, sonder belet

 

Mijn Geest magh in u stromen.

Liefd' verwint.

Een ander Gedicht.

O Ick een-same Maeght,
Als een bedruckte Moeder,
Een Weduwe die claeght,
JesUs is mijn behoeder,
D' Eensaemheyt is mijn lust,
Verdrucktheyt is mijn vreucht,

[p. 91]

 

Verlatentheyt mijn rust,

 

In all's wat Godt toeveucht,

 

Met tranen gae ick heen,

 

En say dat ende sayt,

 

De dauw is mijn geween,

 

't Gewas heeft tal noch maet,

 

Ons Heer salt mayen of,

 

Bewaren in sijn schuur,

 

Het is int Hemels Hoff,

 

't Sal hebben eeuwich duyr.

 

De Mensche die mesiet,

 

d' Een denckt wat Mensch is dit,

 

Sy heeft in als verdriet,

 

s' En heeft noch sin noch wit,

 

Is dit een wesen puur,

 

Tot stichtingh van sijn naest,

 

Heeft hier Godts Geest bestuur,

 

Sy schijnt altijt verbaest,

 

'tIs off'er niet en waer,

 

s' Is als een vremdelingh,

 

Ick denck ghy seght al waer,

 

Soo ist in alle dingh,

 

Daer gae ick soo mee heen,

 

Vast na den Hemel toe,

 

En ick ben wel te vre'en,

 

'k Word' op mijn reys niet moe

 

Godt sal mijn reden all',

 

Bevestigen met waerheyt,

 

Als hy verschijnen sal,

 

In d' alderhoogste klaerheyt.

Liefd' verwint.

Die inde Liefde blijft,	die blijft in Godt,
En Godt blijft in hem,	Noyt soeter stem.