Jezus en de ziel

[p. 105]

XXIV.

Waarlijk hij heeft onze krankheden op zich genomen en onze smarten die heeft hij gedragen.. De straf die ons den vrede aan brengt, was op hem, en door zijn striemen is ons genezing geworden. - Jesaja LIII:4,5.

[p. 106]

Op het XXIV. Zinnebeeld.
Een samenspraak tusschen den Verlosser en de verloste Ziele.

De verloste Ziele spreekt: Ach, mijn edele paarl, en geopende vlamme mijns lichts! In mijn angstig vuurleven, hoe verandert gij mij in uwe vreugde! o Schoonste Lief, ik ben u in mijnen vader Adam ontrouw geworden, en heb mij door de vuurmacht¹⁾ tot wellust en ijdelheid des uiterlijken werelds gewend, en een vreemde boelschap aangenomen, en had alzoo moeten eeuwig in een duister dal, in vreemde boelschap wandelen, wanneer gij niet waart in groote getrouwheid (door uw doordringen en verbreken des toorns Gods en der helle en des duisteren doods) in het huis mijner ellende tot mij gekomen en aan mijn vuurleven uwe zachtmoed²⁾ en liefde wedergebracht hadt.

o Zoete liefde, gij hebt mij water des eeuwigen levens uit Gods bron medegebracht, en mij in mijnen grooten dorst verkwikt. In u zie ik Gods barmhertigheid, welke mij tevoren in de vreemde boelschap verborgen stond. In u kan ik mij verheugen, gij verandert mij mijne vuur-angst in groote vreugde. Ach! allervriendelijkst Lief, geef mij toch uwe paarl, opdat ik eeuwig mag in zulke vreugde staan.

De Verlosser Jezus Christus spreekt: Mijn lieve Ziele en getrouwe schat, gij verheugt mij hoog in uw beginnen. Het is waar: ik ben door de diepe deuren Gods tot u ingebroken, door Gods toorn, door hel en dood, in het huis uwer ellenden en hebbe u mijne liefde uit genade geschonken en u van ketenen en banden verlost, waaraan gij vast gebonden waart; ik hebbe u mijn trouw gehouden, maar gij begeert tegenwoordig³⁾ een zware zaak van mij, die ik niet gaarne met u wage. Gij wilt mijn paarl tot uw

1) de macht van het Booze (vuur).

2) ‘Sanftmut.’

3) thans.

[p. 107]

eigendom hebben. Gedenk toch, mijn lieve Ziele, hoe gij het vóór dezen in Adam verwaarloosd hebt.

Daarenboven staat gij nog in groot gevaar, en wandelt in twee gevaarlijke rijken. Als met uwen allerdiepsten wortel, den vuuroorsprong¹⁾ wandelt gij in den lande, daar zich God een sterke, ijverige God en een verterend vuur noemt. In het ander rijk wandelt gij in de uiterlijke wereld, in de lucht, in louter verdorven vleesch en bloed, daar des werelds wellust met des Duivels aangrijpen²⁾ alle uren over u heen ruischt. Gij mocht eens in uwe groote vreugde wederom aardschheid in mijne schoonte³⁾ invoeren en mij mijn paarltje verdonkeren. Ook mocht gij eens stout worden, gelijk Lucifer wierd, toen hij den paarl tot een eigendom had, en mocht u eens van Gods harmonie afwenden; zoo moest ik hierna eeuwig van mijne gemeenschap beroofd zijn!

Ik wil mijn paarl in mij behouden en wil in uwe verbleekte (en nu in mij weder levend gemaakte) inwendige menschheid, in den hemel in u wonen en mijn paarl voor het Paradijs bewaren, totdat gij deze aardschheid van u aflegt. Alsdan wil ik u mijn paarl tot een eigendom geven, maar mijn aangezicht en de zoete stralen des paarls wil ik u voor den tijd van dit aardsche leven gaarne aanbieden.⁴⁾

1) ‘Feuerurstand’.

2) ‘Angriffen’.

3) ‘in meine Schöne’.

4) Bl. 106 en bl. 107 = Böhme, ed. Sch., Bd. 1, bl. 28, no. 48-49, al. 2 (deels).
Het prentje is een treffend bewijs van L.'s toegenomen meesterschap, als men 't vergelijkt bij de ‘kleine’ uitgaaf. - De figuur der ziel is copie naar Bolswert (in Pia Desideria van Hugo, no VIII).

[p. 108]

De Ziele spreekt van de menigte der strikken en netten des Duivels.

Ik zag de wereld breed en wijd

met duizend listen overspreid.

Dat mocht een hart met recht doen schrikken;
ontelbaar waren al de strikken,

't geschoren net stond overal,

der voeten Angel¹⁾ lag in 't dal

en, zeer verholen, langs de wegen
een List, uit de afgrond opgestegen,

had gansch bedrieg'lijk hier en daar

veel looze bruggen vol gevaar,

met kunst gebouwd - o kunst der helle,
zoo spits om kwaad in 't werk te stellen!

Ik zuchtte en sprak: ach Vader, ach!

mijn God, mijn schoonste Lief, wie mag,

wie mag die menigte gevaren,
die strikken en dat looze garen

ontgaan? - Toen wierd er klaar gezeid:

Alleen de ware Ootmoedigheid.

1) voetangel, klem.

Goddelijk antwoord.

Zijt nuchteren (en) waakt, want uwe tegenpartij de duivel gaat òm als een brieschende leeuw, zoekende wien hij zoude mogen verslinden. - 1 Petrus V:8.