|
| |
| |
| |
Voncken der liefde Jesu, van Het Godt begerende Zielenvier.
| |
| |
Wat is 't Leven?
Alle vlees verout gelyk een kleet: want het verbont van de Ewen aan, is dit: Ghy sult den doot sterven. Syrach. 14. vers 18. Want alle vlees is als gras, en alle heerlykheyt des menschen is als een bloeme des gras. Het gras is verdort, en zyn bloem is afgevallen. 1 Petr. 2. vers 24.
| |
| |
| |
Myn dagen zyn lichter geweest dan een wevers spoel. Job. 7. 6.
Dit ogenblik of Punt, te rug gekeeken;
Weg is de tyt, van dartig veertig jaar,
Gelyk een Pyl, of windt voorby gestreken,
En als een droom, of 't nooyt geweest en waar.
Soo is 't, tot nuw; En even sal 't ook wesen,
Aan 's levens Eynd, in 't uurtje van de doot;
Heeft dan de Ziel geen rykdom, uytgelesen,
Van hemels goet, dan is het jammer groot:
Uyt is de droom, van alle aartse dingen.
De bit're doot snyt, al het sichtbare af;
Weg gaat de geest, en laat de wereltlingen,
Het vlees en bloet, dat vaart in 't duyster graf.
Waar is de weelde en vreugt, van 't lange leven?
Soo swelt een Bel van water, cierlyk uyt,
Maar, in een blick, is alles weg gebleven,
De goude tyt, is slecht, vereydelt uyt.
Maar die gestaag, zyn sinnen en gedachten,
In 't hemels goet, en 't herte Godts liet gaan,
Om met dat soet, zyn bitter te versachten,
En trock zyn Ziel met schone deugden aan;
Wel hem, als 't Eynd, des levens komt voorhanden
De nare droom, van 't aartschen, is voorby,
Zyn Geest wordt los van kerker, en van banden,
| |
| |
De stryt is uyt, de moeyten aan een zy.
De doot mach vry, het dubbeld leven scheyden,
Van d'ewigheyt, en tydt, aan een geknoopt;
Elck gaat zyns weegs; De Ziel in haar bereyde
Hoog waarde vreugt, daar zy op heeft gehoopt.
O onderscheyt, hoogwaardig t'overwegen,
Wat is 't gevolg, van 's levens Eynde groot!
Godt meent het wel; Ons leyt'er aan gelegen.
Wat is op aard, gewisser als de Doot?
| |
Heylig Antwoordt.
Ick ben de opstandinge, en het leven: Die in my gelooft sal leven, al waar hy ook gestorven: En een ygelyk die leeft, en in my gelooft, sal niet sterven in der Ewigheyt. Joh. 11. vers 25. 26.
| |
| |
| |
Toezang.
Siet hoe dat ghy dan voorsichtig wandelt, niet als de onwyse, maar als de wyse. Den tyt uytkopende, dewyl de dagen boos zyn. Eph. 5. vers 15. 16.
Toon: Als 't begint.
Als and're zyn in vreugdt verheven,
En spillen haren guldentyd,
Van 't vluchtig en onseker leven,
Door vcel' erleye Eydelheyt,
Soo laat ons met bedaarder sinnen,
Bedencken 't korte jaar getal,
En wat daar in is t' overwinnen,
En wat het namaals wesen sal.
Wat mag een weynig weelde baten,
Wat helpt een weynig eyd'le vreugt?
In 't Eyntje moet men 't al verlaaten,
Dan gelt'er niet als ware deugt.
O Deugt! ô schoonste Bloem op aarde,
Wat is hy wys, en waarlyk ryk,
Die u voor zynen schat vergaarden,
In plaats van aartse dreck en slyk.
Gy spant de kroon van alle dingen,
En voert uw eyg'naar door den dood,
In 't schoon getal der hemelingen,
Daar is hy ewig buyten noot.
O deugt soo wyt en breet te roemen,
Wie kan uw hooge waarde noemen!
|
|
Auteursrechtvrij