Voncken der liefde Jesu
(1687)–Jan Luyken–
Auteursrechtvrij
[pagina 80]
| |
[pagina 81]
| |
De Heere bewaart alle de gene die hem liefhebben. Psalm. 145. vers 20.
Al bruyst de wilde levens Zee,
Daar wy, in vlees en bloedt op vaaren,
Wy hebben onsen Jesus mee,
Die sal ons scheepje wel bewaaren.
Hy sprack wel eer een enckel woordt,
En strafren weer en woeste winden,
Zy waren stil en sweegen voort,
Zyn liefde kan de toren binde.
Laat hobben tobben wat'er wil,
Laat ruysen alle norse vlagen,
Naa onweer word het wel eens stil;
Wy willen 't met de Meester wagen.
Al is den afgrond seer ontsteld,
En gaapt, om 't leven te verdrincken,
Soo lang als Jesus ons verseldt,
En hebben wy geen noodt van sincken.
Hy is getrou in alle noodt,
En sal ons scheepje niet begeeven,
Maar voeren over hel en doodt,
Aano d'ever van het ewig leven.
| |
[pagina 82]
| |
Steek af in Zee, van 't vreemde landt,
Daar Vlees en bloed, wel is gebooren,
Maar 't is een schrale dorre strandt,
Daar wy geheel niet t'huys en hooren.
Aan d'overzyde van dit meer,
Is 't vaderland van rust en vrede,
Al tobd het scheepjen op en neer,
Gy hebt de goede Jesus mede,
Die sal het stieren daar het hoordt,
En brengen in behoude haven.
Die soo niet wil, moet echter voordt,
Op 's levens Zee, met stadig slaven,
En eyd'le onrust, voor en naar,
Bestormt van vlees'lykheyt en sonde,
In ewig prykel en gevaar,
Van jammerlyk te zyn verslonde,
In d'ewige afgrond sonder grondt,
Wie kan de diepe sincker houden?
Of redden uyt der hellen mondt,
Die op zyn eygen selfs betrouden!
En of hy lang op dese Zee,
Van 't haast verdwynend sichtbaar leven,
Had stroom, en weer, en winden mee,
En wierd voorspoedig voort gedreven;
| |
[pagina 83]
| |
Helaas! wat sou 't ten laatsten zyn?
Wanneer den storm des doodts gekomen?
Gebied, dat alle hulp verdwyn,
En alle troost word weg genomen:
Daar sinckt het scheepje droevig heen,
En haald zyn hoogste topjen onder,
Dat gist'ren soo voorspoedig scheen,
Word nu een seer vervaarlyk wonder.
Ach neen dat niemand sulx gebeur,
Men is wel wys in aartse dingen,
En staat zyn tyd'lyk leven veur,
Dese overvaart ie niet geringe:
Men lade Jesus in zyn schip,
Die kan de baare Zee gebieden,
En hoeden ons voor sandt en klip,
Soo sal geen ondergang geschieden.
Ach broeders, van myn's vaders huys,
Laat Jesus met u scheepje varen,
Wy sagen u soo, garen t'huys,
Op dat wy t'samen vrolyk waren,
Van dese groote reys der tyt,
In 't Vaderland der Ewigheyt.
| |
Heylig Antwoordt.De Heere sal u bewaren van alle quaadt: uwe Ziele sal hy bewaren. Psalm. 121. vers 7. |
|
