Voncken der liefde Jesu
(1687)–Jan Luyken–
Auteursrechtvrij
[pagina 110]
| |
[pagina 111]
| |
Gelyk de Slange Evam door hare arghlistigheyt bedroegen heeft. 2 Cor. 11.3.
O! stomme visie, waart gy wys,
Hoe sou den Hengelaar staan kyken!
Die u beloerdt, zyn maag tot spys,
Ghy soudt zyn schyn goed wel ont stryken.
Hy steld sich seer bekoor'lyk aan,
En toond hem goed en mild, in 't geven,
Maar 't is uyt loos bedrog, gedaan,
En 't kost uw beste lyf, en leven.
Wist gy den Angel in het aas,
Dat beetie sou u niet bekooren,
Maar door onnoselheyt, helaas!
Gaat gy, elendiglyk verlooren.
Maar ach! waart gy het noch alleen,
Soo onvoorsichtig, in 't vergaapen,
En droevig lot, het ging noch heen,
Om dat gy tyd'lyk syt geschaapen:
Maar die verstandt en wysheyt heeft,
En laat sich soo door 't aas beloeren,
Dat imand hem bedrieg'lyk geeft,
Dat is elendtg slecht vervoeren!
| |
[pagina 112]
| |
Den grooten Henglaar gaat op buyt,
Langs d'oever van het mensch'lyk leven,
En werpt zyn Helschen Angel uyt,
Met schyn van goed en soet omgeven.
Wat hapt, en snapt'er menig Ziel,
Naa 't aas, van eydelheyt en weelde,
Dat hem voor zyn begeerte viel,
Door Oogen, ooren, en verbeelden!
Den Visser doet het cierlyk voor,
En weet den weerhaak toe te winden,
Op dat hy toch het hart bekoor,
Om 't Ewig leven te verslinden.
Dat is elendig, en bedroeft!
Van 't quaadt des Angels wel te weeten,
En van 't gevaar, die 't lockaas proeft,
En noch te gapen, en te eeten!
Het visie weet zyn onheyl niet,
Wyl't stom, en dom in sulcke saaken,
Onnosel komt in zyn verdriet,
En aan zyn levens eynd te raaken:
Maar 't leven uyt de ewigheyt,
Begaaft, met licht, verstandt, en sinnen,
Tot waare wysheyt, en beleyt,
Om 't ewig Goed, voor 't quaad te winnen,
| |
[pagina 113]
| |
Die 't met zyn Geest begrypen kan,
Door leering, spreeken, en vermaanen,
Niet meer een kindt, maar Vrou, of Man,
Genodigt op des hemels baanen,
Gewaarschoudt, voor een scherpe haak,
Van droevig quaad en ewig lyden,
Verborgen in het aarts vermaak,
Van weelde, wellust, en verblyden;
Dat die sich noch verlocken laat,
Door voorgestelde beuselingen,
Dat is te droevig, en te quaadt!
Eens Menschen Ziel is niet geringe!
Betroud den loosen Heng'laar niet,
O mensch! te groot, om klyn te achten!
Of gy 't verderf niet voeldt en siet,
Als 't raakt en haakt, komt wee en klachten,
Hy is voorsichtig van gemoedt,
Die Oogt, en poogt naa hemels goedt.
| |
Heylig Antwoordt.[Den duyvel] die was een Menschen moorder van den beginne, ende en is in de waarheydt niet staande gebleven: want geen waarheydt en is in hem. Wanneer hy de leughen spreekt, soo spreekt hy uyt zyn eygen: want hy is een leugenaer, en de Vader der selver [leugen]. Joan. 8. 44. |
|
