Voncken der liefde Jesu
(1687)–Jan Luyken–
Auteursrechtvrij
[pagina 114]
| |
[pagina 115]
| |
Syn Groetheydt is ondoorgrondelyk, Psalm. 145. vers 3.
Als ick myn Oog verhef om hoog,
En sie den blauwen heemels boog,
Besaayd met soo veel duysend sterren,
Nooyt afgekeeken, noch geteldt,
En wy soo voort, door 't ruyme veldt,
Dien Cirkel om, soo breedt en verre,
Dat myn gedachte stuyt en stoot,
Dan denck ick; Ach! wat syt gy groot!
Hier by, verrysen myn gedachten,
Dat dese Grootheyt, die men siet,
Een puntjen is, en anders niet,
Wanneer wy 't Ewig Al betrachten:
En dat die groote Majesteyt,
Beslooten, noch in plaats, noch tydt,
Niet op te hessen, noch te noemen,
Op 't menschelyke Stipe siet;
By 't ewig Groot, soo klyn als niet!
Wie kan dat wonder ooyt vol roemen!
Dat Godt, dat Eyndeloose Groot,
De kleyne Mensch soo vrind'lyk noodt,
| |
[pagina 116]
| |
Tot zyn geselschap, en vrindinne;
Om mee te deelen, in zyn vreugdt,
Bekleed, met heerlykheyd en deugdt,
Als twee Gelieven, in 't beminnen!
O Godt! oneyndig, ewig goedt,
Wat is uw wonder groot en soet!
Wat mach den Worm noch weyg'rig wesen!
Van sulcken groeten Heer gevrydt;
Gelockt, en vriendelyk gevlydt,
Als Bruydt, genoodt, en uyt gelesen!
Versocht een Koning, op zyn Troon,
Met Schepter staf, en goude kroon,
En voetflavin, tot zyn beminde,
Wat riep de wereld overluydt,
Dat groot Geluk, en Wonder uyt!
Wie kon de bruylofs vreugde binden!
Maar wat is dit? een eydel niet,
By 't geen de Ziel van Godt geschiet:
O Mensch! bedocht gy uw genaade!
En overley zyn waarde recht,
Gy soudt, om 't werels klyn en slecht,
Die groote bieding niet versmaade.
| |
[pagina 117]
| |
Hoog waardig Groot, dat niemand weet,
Hoe hoog, hoe diep, hoe wydt, hoe breedt,
Oneyndig, Ewig, ongemeeten!
Baard gy de wysheyt in ons Hart,
Dat dese saak gewogen wart,
En niet door eydelheydt vergeeten.
| |
Heylig Antwoordt.De Hemel is my een Troon, en de Aarde een voet banck myner voeten. Act. 7. vers 49. En vervulle ick niet den Hemel en de Aarde? Jerem. 23. vers 24. |
|
