Olijfbergh ofte poëma van den laetsten dagh
(1609)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijHet elfde Ghesangh.Begint op de voorsegginghe vanden lesten ondergangh Ierusalems, verhaelt het goet dat dese Stadt aengheboden was, oock haer weygheringhe van dien, daer na hun bloetschult oorsaeck des verderfs.
NOch heeft de Heer sijn Iongers ooc voorseytGa naar margenoot+
Ierusalems verwoestens grouw'lijckheyt:
Ierusalem de stadt van hem bewandelt,
Ia stadt daer hy so veel med' heeft gehandelt,
Die hy aensiend' oock druckich heeft beweent
Doen hy tot haer sachtmoedich quam vercleent
Op t'Ezels veul, en sprack tot haer oock mede,
Och of ghy wist wat dient tot uwen vrede,
Ghy soudt intijts daer voor besorghen u:
Verborghen doch ist voor dijn ooghen nu,
Want eenen tijt sal over u noch commen,
Dat dy en oock dijn kinders sal rontommen
Dijn vyant oock, een bolwerck om u staen
Ia over al benouwen en bevaen,
En slechten u gants inden gront met eenen,
Niet latend' op malcander oock u steenen,
En dat om dat ghy niet en hebt den tijt
Bekent, daer ghy besocht gheweest in zijt:
Merckt oorsaeck hier van t'stadts grouwsaem verstooren,
Ierusalem dijns Conincx woort wilt hooren,
Als of hy dy aenspraeck op desen sin:
| |
[pagina 74]
| |
Ga naar margenoot+Verharde stadt, ghy oude Moorderin
Van alle mijn tot u ghesonden Boden,
Die mijn ghenaed' u hebben aengheboden,
Wat mocht ick doen ken hebt u al ghedaen,
Dijn sonen om behoeden voor t'vergaen
Ick gheeren oyt tot my hadd' al ghenadert,
Ghelijck de Henn' haer Kieckskens cleen vergadert
Ga naar margenoot+Tot een bevrijdt voor die roofghiere Wouw,
So heb ick hun oock aenghelockt, en wouw
Hun onder schaeuw mijns vleughels uyt ontfermen,
Voor t'swaer verderf genaed'lijc al beschermen:
Ga naar margenoot+Maer u boosheyt hartneckich overtreft
Mijn goetheyt groot, des wert u huys getreft
Gheduerich met verwoesten fel onsachtich
Ick Coning dijn en dijnen vreed' eendrachtich
Ga naar margenoot+Ghy loochent, ja en doodt onschuldich my,
Maer Barrabam den moorder eyscht ghy vry:
Dus wert u dan, doot, en begraven vrede,
En leven sal oproer u in de stede.
Ay ghy die waert een stadt God aengenaem,
Daer sijn huiys was geplant en sijen naem,
Doch namaels niet dan eenen grouwel booslijc,
Ia een woest graf dijn borgers seer godlooflijc,
Ga naar margenoot+Dijn Tempel oock, maer eenen moorders cuyl,
Ia bloedich badt vol stancx der Dooden vuyl,
Hoewel te recht zijt ghy een voorbeelt weerdich,
Voor wie noch blijft verstoct en onboetveerdich.
Ga naar margenoot+T'was lang voorseyt door den gheest Gods ghetrouw,
Hoe dat een volck des Vorsten comen souw
De Stadt en oock dat Heylichdom bederven,
En dattet soud' een eynd' also verwerven,
Als door een vloet ja die daer crachtich stroomt:
Zaeylanden schoon verwoest vrucht en geboomt,
| |
[pagina 75]
| |
Ia Herder, Vee, en Hutten wech doet drijven,
En t'soud' ooc woest tot des crijghs eynde blijven:
Maer velen sal hy stercken dat verbont,
Een weke lanck, maer ter midweken stont
Soud' offer oock den spijsoffer ophouden:
Den Tempel en Godsdienst der Ioden souden
Eyndt nemen, want in Christo somen merckt,Ga naar margenoot+
En gelt niet dan t'gloof dat door liefde werckt:
Ooc souden staen t'verwoestens grouwels binnen
Den Tempel, by t'gevlerck der Cherubinnen:
Want t'Roomsch volc stack gebeelde vanen daerGa naar margenoot+
Tot Ioodsch afgrijs, doen most dat wonderbaer
Ghestichte groot oock haest te gronde dalen:
Dan wijcken leert den Heer uyt Ioodsche palen,Ga naar margenoot+
Den bergen op, en wie dan waer op t'dack
Wt sijn huys niet te halen met ghemack:
En wie op t'velt waer, en soud' om sijn cleeren
Niet wederom te sijnen huyse keeren:
Wee dan ter tijt wie soocht of is bevrucht,
Want tis belet in so een haste vlucht.
Bidt seght de Heer dat u oock niet dijn vlieden
In Winter noch op Sabbath moet geschieden,
Want t'wert dan een so groote droeve smert
Alst noyt en was of nemmermeer en wert.
Want Amos soon seght dat de Heer aenlockenGa naar margenoot+
Sal een snel volc dat haestich comt getrocken,
Waer onder gen is moede, swack noch cranck,
Niemant en slaept noch sluymert inden ganck,
Niemants schoenriem noch gordel breect in stucken,
Hun bogen al gespannen, en om drucken
Diep in, zijn scherp hun pijlen en onsacht, Ga naar margenoot+
Als vyersteen ooc zijn hun peertsclouwen g'acht,
Als storremwint hun raders aen den waghen
Sy brullen fel als Leeuwen om vertsaghen,
So dat van ancxst verduystert t'gantsche lant:
Niemant den roof can lossen uyt hun hant.
| |
[pagina 76]
| |
Dusdanich was t'Roomsch volck gewent tot vechten,
Ghesonden om der Ioden hooftstadt slechten,
Hun hardt ong'loof en sonden t'eender wraeck.
Maer so altijts een dinghen heeft oorsaeck,
Ga naar margenoot+T'gemeen snoo volck der Ioden was t'beginnen,
Want licht volck licht yet swaers rockt swaer om spinnen:
Daer neffens was den alghemeenen haet
Der Heydens ooc op 't Ioodtsche volc, het zaet
Waer uyt al veel d'oproeren groot ontstonden:
Ga naar margenoot+D'heerschappers oock der Roomsch' aldaer gheschonden,
Hun giericheyt end' boosheyts tyranny,
D'onlijdtsaemheyt der Ioden oock daer by,
Dees dingen dan veroorsaeckten so machtich
Stadts ondergang, met hare tempel prachtich.
|
|