Besluit der dichtlievende uitspanningen, met verscheidene byvoegzelen

[p. 15]

Nieuwjaars-zang.

HOe rolt de tyd! Zie daar al weêr een jaar verstreeken.
Wy zyn 'er nog, met al ons piepen, kreunen, preeken,
En schelden op de lucht, en 't ongezond klimaat,
Terwyl wy sterker en gezonder, alle dagen,
By hoopen voor ons heen, zien naar het graf toe draagen.
Een kraakend rytuig blyft, zo 't schynt, het langst in staat.
Wel aan, myn Oude Vriend! laat ons den Geest niet quellen.
Een Zeeman moet zich met zyn schip te vreede stellen,
Zo als de Reeder 't geeft. Is 't rank, en lek, en oud,
Hy troost zich, als hy 't maar met pompen zo lang houdt,
Dat hy de haaven van zyn' wenfchen in kan loopen,
Dan ziet hy 't uitgediend gevaarte zorgloos sloopen,
En zoekt aan land een huis, op vaster grond gebouwd.
Het Menschlyk Leeven is een tocht op Woeste Wateren,
En myn gelykenis verklaart zich zelf, myn Vriend.
Dus laat ons 't Oude Schip, terwyl 't op reis nog dient,
Ligt laaden, en zo lang 't nog zeilen moet, kalfateren.

1755.