Gids voor jonge lieden van beschaafden stand

[p. V]

Opdragt aan mijne kinderen.

Aan wie zou ik bij het opstellen dezer bladeren meer gedacht hebben, dan aan u, mijn dierbaar kroost! aan u, wier bestaan ik eens zoo vurig van den Hemel afsmeekte; aan u, die ik eens onder mijn hart droeg, die ik aan mijnen boezem voedde, wier opvoeding en onderwijs steeds mijn grootste lust, mijn dierbaarste bezigheid was; aan u, met wier geluk mijn geluk in zulk een naauw verband staat, en voor wier heil mijn hart tot aan den laatsten ademtogt zal kloppen, voor wier zaligheid mijne laarste bede zal zijn.

[p. VI]

Aan u dan, mijne kinderen! draag ik dezen Gids, ook ten uwen geleide op. Gij zult in deze bladeren dezelfde grondbeginselen wedervinden, naar welke ik, met uwen waardigen vader, in vele menschelijke zwakheid, maar toch naar ons beste weten u heb trachten op te voeden. Zij zijn, zoo wij meenen, op godsdienst, deugd en Christendom gegrond, en bevatten geene overdrevene etschen, geene onuitvoerlijke voorschriften.

En kunnen wij niet eenigzins gerust zijn op de waarde dezer grondbeginselen, daar wij ons aanvankelijk mogen verheugen in de goede gevolgen derzelve. Neen, ik schroom niet te belijden, uwe ouders schromen niet, in diepen ootmoed en innige dankzegging tot God, Die hunne pogingen zegende, te betuigen, dat wij bij de oudsten uwer reeds gezegende vruchten vun onzen arbeid zien mogen; dat zij blijken geven, in den edelen, maar moeijelijken werkkring, welken zij zoo

[p. VII]

moedig zijn ingetreden, dat het goede zaad bij haar in geene onvruchtbare aarde viel, maar kiemde en reeds aanvankelijk vruchten voortbrengt; vruchten, wier smaak en geur hare ouders verkwikken, als zij wel eens treurig over de verwijdering van geliefde panden hunnen weg bewandelen. Ziet gij dan bij ervaring, mijne dochters, dat de Gids, dien wij u aanbevelen, een goede Gids is, die u op de regte paden van godsvrucht en deugd geleidt, houdt u trouw aan denzelven en tracht hem ook uwe kweekelingen aan te bevelen, dierbaar te maken, en verheugt u dan eens in even zulke goede vruchten bij dezelve, als wij, uwe ouders, ons over deze bij u verheugen.

En gijlieden, mijne kinderen! wier jeugdiger leeftijd nog meer belooft dan geeft; van wien wij meer verwachten dan genieten: gij zijt nog in den bloeitijd des levens; de bloesemknoppen zijn reeds daar, maar zij moeren

[p. VIII]

zich nog bij u ontwikkelen: Beschaamt ook gij onze verwachting niet; ook op u rust de hoop uwer ouderen; ook u bieden zij den godsdienst en de deugd tot veilige Gidsen door dit leven aan.

En gij inzonderheid, mijn zoon, mijn oudste zoon! gij, dien ik almede zoo vurig van Gods gunst afsmeekte; gij, wiens geboorte mij de tranen deed afdroogen, die de dood uws ouderen broeders mij had doen weenen: o! vaar ook gij ijverig in uwen arbeid voort; betreed vrolijk en moedig het schoone pad der wetenschappen, waarop gij reeds uwe voeten gezet hebt. Vorm u naar het voorbeeld van zoo vele edele en groote mannen, in wier onderwijs gij u nog verheugen moogt, of wier schimmen om u zweven. Maak een waardig en dankbaar gebruik van de gunstige gelegenheid, welke de goede Voorzienigheid u schenkt, om aan uwen lust tot de wetenschappen te kunnen voldoen, en u tot eene

[p. IX]

nuttige bestemming voor te bereiden. Woeker met uwen tijd; woeker met de talenten, welke God u gaf, en tracht te worden, wat gij onder den goddelijken zegen worden kunt en worden moet.

En nu, gij allen, mijne kinderen! de zegen uwer ouderen, Gods zegen vooral, ruste op u. Zij bidden, dat God hen in het leven spare, om u aller opvoeding voltooid te zien. Doch mijne lievelingen! mogt deze bede niet verhoord, deze wensch niet vervuld worden! Werden zij, of een hunner, vroeger van hunnen post geroepen, ook dan nog geen nood! ‘Wat God doet, dat is welgedaan!’ Gij behoudt toch nog een Vader in de hemelen, die meer en beter kan zorgen, dan alle aardsche vaders en moeders. Dien Vader zullen uwe ouders, zoo lang zij leven, voor u bidden, dat het u welga op deze aarde, maar vooral dat gij op deze uwe aardsche loopbaan, in lief en leed, bij zoet en zuur, door standvastige

[p. X]

braafheid en Christelijke deugd moogt voorbereid worden, tot uwe hemelsche bestemming, tot dat beter vaderland, werwaarts zij u hopen voor te gaan, en waar zij u dan eenmaal verwachten, om nooit meer van u gescheiden te worden.