Stormen en stilten

[p. 7]

Sabbath

Des Vrijdagsavonds liep de kamer vol
met huiveringen van een oude kracht;
mijn moeder schoof de schalen van het blad
en legde het geheim der aarde bloot.

wij hielden onze ogen op elkaar
gericht alsof wij niet ons zelf meer waren,
maar innerlijk veranderden; het vuur
der schepping vlamde even in ons hart.

Dan aten wij, de weelde van een god,
een aarde die niet louter aarde was;
en lichtend boven alle daken stond
de sterrenhemel van het oud verbond.