Stormen en stilten

[p. 34]

Liefde

Liefde is anders dan voorheen,
het hart blijft willig, maar het vlees
wandelt in wolken van gedachten
en droomt de beelden na van jaren her,
toen elke spelevaart een paradijs bereikte,
lippen en handen in een ommezien
zich met hun sterfelijk geluk verzoenden.

Dat is voorbij - het water van de tijd
ligt breed en helder in de middagzon;
vrouwen zijn smalle wonderen van huid
en ogen; met een stille vlam
van onvergankelijkheid in het haar
bewegen zij zich op het spiegelvlak
der dagen, en de hand die reiken wil
tast zich behoedzaam verder door het licht,
opdat de vorm in stand blijft, het geheim
der levenden de vreemde glans behoudt
van in geen eeuwigheid verstoord te worden.