Verzamelde gedichten

[p. 18]

Interieur

't Is vroeg en koud, nog slaapt zijn vrouw;

haar bleek gelaat

Schemert in de vaalte die van het raam

de kamer in staat.

De kinderen hoesten, ademhalen zwaar,
Slapen onrustig met een losse hand in 't haar.

Er davert een auto door de straat, de ruiten
Beven, buiten begint een fabriek te fluiten,
Klompen gaan langs 't raam, het starre oor
Hoort hen verdwijnen, stap voor stap door
De glazen stilte, elke stap scherp gescheiden
Van de andre met een korte nagalm aan beide zijden
Der straat, waarin de huizen zijn verstijfd,
De glazen grijs in 't licht dat altijd blijft.

De vrouw kreunt in haar slaap, de vaste mond
Valt open en er beeft een zachte glimlach rond
Haar lippen en haar hand beweegt aan 't dek.

Er trekt ontroering om zijn mond en nek,
Hij neemt de warme hand, hij kust de mond...
Dan wordt zij wakker, kijkt verwonderd rond
In schemerduister, lacht, slaapt dadelijk in...

Hij stapt het huis uit, warm, vijandige koude in.