Verzamelde gedichten

[p. 24]

De doos van Pandora

Zij kwam met de berekening der argelozen
En met het blind geluk van iedere mooie vrouw;
Hij werd ontwapend door haar hete minnekozen
En de angst dat zijn bestaan zich eens vervuilen zou

In eenzaamheid, en door een hartstocht zich te wreken
Op dit uitdagend leven, om de domme lach
Van deze mond en van de God, die niemand zag,
Maar die in alles heerste tegelijk te breken.

Eens bij het afscheid al, alsof zij 't had vergeten,
Gaf zij aan hem een gouden doos: glad, koel en dicht.
Hij voelde zich nog voor hij aannam vreemd bezeten.

Hij spiegelde zijn gierig en verbluft gezicht
En zag opkijkend hoe de vrouw verzadigd zweeg
En brak haar haastig open - maar de doos was leeg.