Verzamelde gedichten

[p. 27]

Voorzomer

Het wordt steeds later donker, dagen zonder wind
Waarop het regent in de hoge bomen,
Gaan langs de open ramen, 's avonds komen,
Wanneer de zon nog even doorstraalt, vogels zingen
Vlakbij de bedden; 's morgens in het koele
Vertrek weer wakker wordend, zie ik buiten
De regen onverstoorbaar stromen.
Maar in een nacht wanneer ik, uit de slaap ontwaakt
Als uit de dood, verwonderd omzie naar het

door de maan beschenen

Landschap, is al het vroegre leed vergeten
En voel ik mij een open hand, een moederschoot,
Voor deze nacht en voor dit maanlicht uitverkoren
En lig ik stil de zachte losgelaten wind te horen,
Die aanwaait over een verkregen land.