Verzamelde gedichten

[p. 38]

Hartslag

De hemel loopt vol sterren, wind en water
gaan voor ons uit, wij ruiken van elkaar
de drift der schouders, weemoed van het haar,
daglang verzilt, verzond in licht en water.

Wij zijn nog jong en angstig van verlangen
in deze zomeravond die ons warm verheft
boven onszelf en ons met zwijgen treft,
dat zij het eerst verbreekt, hees en bevangen.

Ik weet geen wederwoord, mijn hand te moe
om haar te strelen, zoekt naar rust en koelte,
ik voel haar nagels met mijn vingertoppen...

En plotseling verliest mijn stem haar zwoelte,
ik spreek haar aan en lach om wat ik doe
diep in mij, vlak bij waar 'k mijn hart voel kloppen.