Verzamelde gedichten

[p. 39]

Invocatio

Laat ons het lichaam prijzen deze zomer,
je halve naaktheid door de zon gebruind,
de koele zee die teder om je schuimt,
de avond als wij onder maan en sterren dromen.

Je hand is warm, je grote ogen glanzen,
je hebt te lang van jou en mij gedroomd
dan dat je weigren zou hoewel je schroomt;
ik voel je lichaam van verwachting dansen.

Je schouders scheemren in het grijze licht;
vriendin, al ziet geen god naar ons vannacht,
het water fluistert, 't oude landschap lacht
en goede wellust tekent je bemind gezicht.

Nog is je kuisheid als een laatste kleed
waarin je schuilgaat en je naaktheid koestert;
geef mij je hand en proef dit zoete leed
voordat de slaap je moede blik verduistert.