Verzamelde gedichten

[p. 41]

De Edelvrouw

Een riddervrouw die aan het venster leunt
en uitziet op de groenbegroeide helling
waarlangs het pad zijn brede toegang steunt.

Hoe zoet vertrouwd is haar de zachte zwelling
van 't land, de beek die tussen oevers kreunt
als een eentonige natuurvertelling.

Hier ging een jaar van volle vreugd voorbij...
weer waait de voorjaarswind de zoete geuren
der bloemen uit nabijgelegen wei.

Waarom moet 't hart bij zoveel weelde treuren?
zijn niet haar ogen schoon, haar haren zacht als zij?
kan ieder ogenblik het wonder niet gebeuren?

Bij zoveel vraag en aandrang glimlacht zij.