Verzamelde gedichten

[p. 84]

Liefde en Vriendschap

Liefde was altijd half en werd als zodanig genoten.
Vriendschap was groter en ruimer: men kon er in reizen.
't Afscheid liet niet de onrust die 't laatste vaarwel
Aan vrouwen vergiftigt, wanneer een geur ons doet

snikken,

De smaak van lippen lang nabrandt op handen en mond
En 't lichaam, alleen, de vertrouwde rondingen mist.

Neen, vriendschap was groot als Europa, ruim
Als de dalen en vlakten en zonder angst voor de bergen.
Zij schuwde de al te zwakke verlangens, de weke

momenten

Der liefde, wanneer er tranen parelen, dierlijke haren,
Ontbonden, handen met diamanten nagels, en lippen

gebroken

In glimlach of snik, ons hun valse verleiding

opdringen.

Wie werd niet bang wanneer hij een vrouw hoorde

zingen?

Wie voelt niet behoefte, na kus en omhelzing,
Een raam te ontsluiten en andere geuren te snuiven,
Sterren of zonlicht te zien, een hand te steken in regen

of wind?

[p. 85]

 

Liefde was half, maar een helft vol verblinding,

 

Die zelfs niet vrijliet wat buiten haar halfrond

 

geschiedde.

 

Ergens moest achter die storm nog een windstilte zijn,

 

Zonlicht dat wuift door een hemel vol lente en

 

stuifmeel,

 

Kinderen die spelen, omdat zij kunnen vergeten,

 

Kort van memorie, de toekomst een glas limonade,

 

De middag een vlieger, een schaar en een blad blauw

 

papier.