Verzamelde gedichten

[p. 93]

Het Park

De middag gaat voorbij, maar zo aanwezig,
Zo zichtbaar en bespeurbaar als geen poëzie kan zijn.
De hoge blauwe lucht ligt binnen mijn bereik.
De bomen zijn 't bewijs dat ik als stam en blad kan leven.
De vijver met zijn zwanen en een hert,
Dat in de diepte kijkt waar kleine vissen zweven,
Maakt zelfs de grond, zo vast,
Doorzichtig en niet langer tot een last.
De grote zichtbaarheid vernietigt ook de tijd.