Verzamelde gedichten

[p. 106]

Blinden

Kijken doet pijn: de wereld wordt er niet werkelijker door.
Mensen gaan dood door mijn blik, de boom ontbladert,
Dieren raken in slaap, kinderen stromen terug in hun

vaders.

Zien brengt afstand tussen beminden, tussen ouders

en kind.

Blinden hebben het betere deel: hun dode ogen dromen.
Zij tasten de wereld af, hun kijken gaat langs de weg

van hun hand.

Zij nemen de vreemdeling glimlachend in ontvangst.
Ons zienden is het licht een doorzichtige wand.
Zij zijn nog ongeboren en zij komen nooit geheel tot

leven:

Het bombarderend oog, de destructieve blik is hun

bespaard gebleven.