Ideën II

488.

Er zyn weinig talen, en zeer veel dialecten. ^#

# De vergelykende taalstudie is sedert een dertigtal jaren zeer vooruitgegaan, en wy hebben recht tot de gissing dat ze ons nog veel verder dan thans zal terugvoeren tot zekere eenheid van oorsprong, die eenig licht werpen kan op 'n deel der Geschiedenis van de Mensheid. Hoogstwaarschynlyk bevat dit deel slechts 't ontstaan van ééne der nieuwere beschavings-perioden die wat Europa aangaat, 'n aanvang nam met de tyden welken door de historici luk-raak in Cecrops, Danaus, Pelops en Cadmus gepersonifiëerd zyn. Deze tot naamgevers van gebeurtenissen uitgevonden personen kwamen ‘uit het Oosten,’ liefst uit Egypten, het Hessenland der grieksche Batavieren. En Egypte ontstak z'n licht aan Indië, waaruit ook de Germaansche wouden zouden bevolkt zyn. Hoe de ruwheid der zeden van de Germanen kan overeengebracht worden met de afstamming van zeer beschaafde volkeren - die toch uit detaal blykt - is my een raadsel. Het is jammer dat de achtenswaardige Tacitus zoo weinig berichten omtrent de spraak dier barbaren gevraagd of bekomen heeft. Als ik my wel herinner, is 't woord glas - gles staat er naar ik meen, en daarmeê schynt barnsteen bedoeld te zyn - het eenige Germaansche woord waarvan hy melding maakt. Ook dat latiniseeren der eigennamen is te betreuren. Den waren naam van Claudius Civilis kennen wy niet eens, zoo min als van z'n broeder Paulus, of van dien Cruptorix die zoo gecompromitteerd werd door 't sparen zyner hoeve. Indien de romeinsche legerhoofden, by eenige kennis van het grieksch, litterarisch tastgevoel hadden bezeten, zou hun de overeenkomst in het oog gevallen zyn, zoowel van de telwoorden als van de eensylbige benamingen der lichaamsdeelen, die steeds tot de oudste elementen eener taal behooren. Dit had hun wellicht de verwantschap doen gissen, waaraan zy nu niet blyken gedacht te hebben. En... dan ware misschien dit 488 achttien eeuwen vroeger geschreven. (1872)