Ideën III

566.

Ik heb steeds opgemerkt dat redenaars die voorgeven hun voordracht nauwkeurig te splitsen, zelden woord-houden. Wat my betreft, ik doe 't nooit, en verdenk zelfs hen die zich stipt weten te binden aan de aangekondigde verdeeling, van zekere pedanterie waarvan de Natuur, die groote tokohoudster (158) niets weten wil. Zy geeft alles door-elkaar, en weet steeds middel te vinden om 'n geheel te vormen, zonder de deelen te katalogizeeren. Zoo vinden we de grondstof van den zuid-amerikaanschen tonkaboon in versch gemaaid gras. Zoo heb ik kalksteenen gevonden in pas gespleten bamboe. Zoo is 'r metaal - aluminium - in turf, en koper in zeewater. Zoo is, in één woord: alles in alles.

Ach, zoo zal er ook misschien in 't tweede deel van m'n rede tonkaïne uit het eerste zyn, en hier-en-daar wat aluminium dat in de veenen van 't slot te-huis behoort...

Om 't even, als wy de stof maar goed verwerken, onverschillig dan waar we haar plaats gaven.