Ideën III

587.

Ik ben tot u genaderd, hoofdvyandin van vrye studie: lafhartige fatsoenlykheid! Tot u die uit menschenvrees dagelyks de waarheid kruisigt, omdat zeker toongevend gepeupel zich wreken wil over 't uitgesproken vonnis van ‘adderen-gebroedsel en gewitte graven!’ ‘Dat zegt men niet... dat doet men niet!’ is de ultima ratio van deze heeren, die in 't qu'en dira-t-on van

[p. 30]

de buren, 'n vertrouwbaar kriterium van hun begrippen meenen te vinden. ‘Dat zegt men niet!’ zal ook wellicht deze of gene Farizéer tot jezus gezegd hebben, toen-i 't opëten van weduwen en weezen verdoemde. ‘Dat doet men niet!’ riep men hem toe, toen hy op den sabbath korenaren plukte, en daaraan z'n beschouwingen vastknoopte. ‘Dat zegt men niet, dat doet men niet!’ zou men hem nog heden-ten-dage toeroepen, indien hy in onze straten, in onze gehoorzalen, in onze tempels predikte wat-i voor waar hield.

Ik durf vragen of de velen die my vooroordeelen omdat ik zyn voorschriften niet voor verbindend, en hemzelf voor 'n feilbaar mensch houd... ik vraag of zy denzelfden jezus dien zy voorgeven te aanbidden in den hemel, zouden recipiëeren in hun salons op aarde, wanneer-i daar toegang vraagde in de kleeding die men zoo pittoresk vindt op 'n schildery, d.h. zonder das, zonder kousen en zonder broek?