Vondelingskens

[p. 53]

Idylle

Toen kwam er een zuchtje van 't Zuiden gewaaid
En blies door heur zonnedoek, rood en doorzaaid

Met pek-zwarte stipjes.

Hij klapperd' en wapperde boven de haag,
Het windeke flodderde omhoog en omlaag

Z'n tipjes.

Heur donzige krullekens kroezelden vrij;
Heur fonk'lende kijkerkens loechen naar mij,

- Twee blauwende blinkers; -

Ik zag door de blâren heur heldere jak
En 'k hoorde van klompen het klikkergeklak

Op klinkers...

Plots klonk er een stemmeke boven de haag
Dat zong er een liedeke, lijzekens-traag,

Van simpele dingen...;

De kruiwagen knerste van pieperdepiep...
Terwijl zij, al kruiende en lachende liep

Te zingen...

Opééns zweeg het wielke... Ze giegelde 't uit!...
Ze wuifde..., ze knikte... Was 't wijzeken uit

Van 't oud-Vlaamsche lieke?

Och, neen!... maar een maaier, bezweet en bezond,
Riep ginder in 't koren, de hand aan den mond:

‘Dag Mieke!’