Een aendachtig leerling van den Heere Jezus, door Hem zelf geleert, zonder hulp van menschen

Kapittel XLIV.

HEilige Iezu, hier kom ik wederom, afgezondert van de menschen en by u alleen, om met u alleen te bequamer te spreken: waer doch myn lichaem en myn ziele bequamer om nu ter dege by u te zyn; voorkoomt gy my ook in dezen met uwe genade: ik kome tot u, om myn hert, dat onheilige en geestelooze hert, dat benaeuwde en beklemde hert, dat ontroerde en verlegene en bedrukte hert tot u te brengen.

Waer zal ik 'er mede hene! niemant kent het als gy, en niemant kan 't helpen als gy, en ik hebbe 't ook u gegeven, gy hebt het ook aengenomen, en ziet, het komt na zyn oude, en nu zoo moeyelyke gewoonte my al weder t'huis, en al weer moeite maken, en al weer quellen met zyn vyandige streken.

Och dat herte! 't maekt my zoo veel moeielykheden, en myne ziele is zoo onrustig in my,

[p. 224]

ik kome 't u alhier klagen, indien myn herte en myn ziele niet stiller, niet nederiger, en niet onderwerpender onder u en worden, en niet liefhebbender tegen u, en tegen myn naesten, zoo weet ik by na niet meer hoe ik in de weerelt leven zal.

Laet ik het u doch klagen, en laet ik doch nu eens alleene by u zyn, gunnet my dat geluk doch; want als ik iemant anders zie of hoore als u alleen, zoo kan ik myn herte niet genoeg voor u uitstorten, gy bent zoo goet, my dunkt konde ik het u maer ter dege klagen, gy zoudet my wel helpen, maer dat bedriegelyke herte, dat nochtans van u is aengenomen, om het opregter en eenvoudiger te maken, dat ontrekt my zyn hulpe, zyn licht, en zoo veel van zyn bewegingen om my te helpen mynen noot voor u open leggen, en u om uwe hulpe te bidden: en daerom kom ik met dat ongevoegde herte eerst by u, op dat gy het woudet verbeteren door uwe wysheit en macht.

Ik hebbe 't u gegeven, en 't maekt my nochtans zoo veel moeite, bejegent gy het na uwe heilige wysheit en goedertierentheit, bekyft het, bestraft het, onderricht het, verwydet het, versterkt het, vertroost het na uwe trouwe wysheit, en na uwe goede macht, doet der mede al wat goet is in uwe oogen, alleene laet het my niet weer t'huis komen, laet het my in uwe diensten doch zoo hinderlyk niet zyn, laet het my zo niet quellen en ontrusten.

Houdt het doch by u, gy kont het imers zoo licht by u houden: en al ondervondt het niet wat licht en wat aengenaemheit en wat verquikkinge dat'er by u is, dat het dan maer van u leer-

[p. 225]

de, dat het maer verandert wierde, dat het maer stille zyn by u leerde, en zig uwe lessen in buigsaemheit onderwierp, dat het zoo woelig doch niet langer blyve, zoo wegloopende niet zy, zoo stout en zoo ontrekkende niet zy van onder uwe onderwyzingen.

Och drukt het herte doch diep in, dat het stille zy by u, dat het nederig zy voor u, dat het geen meesterschap bedryve tegen u, niet laetdunkende zy, niet eergierig zy, niet eigenwys zy: laet het zyne dwaesheden dan maer kennen leeren: en het zien, hoe verre dat andere haere herten in uwe schoole het myne al voorby geleert hebben, hoe stil dat die al voor u en by u zitten, hoe buigsaem dat die haer onder uwe leeringen voegen, hoe dat die vorderen en beter by u komen, als het myne.

Och myn Propheet, leert het doch iets van uwe lessen, want gy hebt het aengenomen, laet het dan doch by u en voor u niet zyn woest, en met bedriegeryen en verleidingen my ter zyden af trekkende: ik bid u zegt het myn herte, drukt het myn herte in, en zegt 't zelve al gedurig weer en weer, namentlyk, dat het stille zy.

Slaet het vry als 't uwe stemme in dezen niet en hoort: maer geeft het doch uwe kracht daer toe, drukter die uwe leeringe in, en door, en weer door.

Och, myn hert heeft my zoo dikmael ter zyden afgeleit, 't is my zoo dikmael trouwloos geweest, 't is my zoo dikmael ontloopen, en ik en hadde daer geen kracht tegen, doch dat vyandig herte hadde een kracht van verleidinge by zig, maer myn Konink, gy hebt'er kracht genoeg tegen, als 't u maer behaegt uw kracht te

[p. 226]

werke te stellen, het zal dan wel andes worden, u moet het wel gehoorzamen, u moet het wel hooren, als gy het gebiet zoo kan 't niet wegloopen, u kan 't niet bedriegen, u kan 't niet ontvluchten, en u gebiet en kan 't zig niet onttrekken, begint maer om het te gebieden, en't zal gewisselyk anders worden.

Het ontroert my zeer, als 't onder een ander 't onrecht buygen moet: het en houdt van geen onderwerpingen, van geen lytsaemheit: van geen verachtingen of versmaetheden, daer spartelt het tegen aen: als gy nochtans wilt dat het verdrage en stille zy, zoo gebiedt gy het dat, en 't zal dan weldoen.

Ik bidde u, legt doch uwe wysheit en uwe kracht te koste om dat zoo gruwelyk, ongezondt en wangesteldt herte te leeren, te gebieden, te genezen, en te veranderen als van een wolf in een lam.

Myn alderliefste, ik en kan noch niet ophouden: woudet gy doch dat herte bewerken: gy hebt immers die last op u genomen: gy wenscht immers, dat men zulk een herte hadde om u te vreezen alle zyne dagen: gy klaegt zoo, en vertoornt u zoo over de dwalende van herten, gy eist het herte, en wilt dat wy alles van herten zullen doen, van herten zachtmoedig zyn, met het herte verstaen, van herten nederig zyn, u van herten lief hebben, en u dienen met goeder herten in vrolykheit.

't Is my t'eenemael onmogelyk dit te doen, ik en weet 'er nu noch nimmermeer geen raet toe, de minste occazie ontroert dikmael myn herte: en rekent my doch alle deze schult niet toe, vergeeft en vergeet die in eeuwigheit, en erbarm

[p. 227]

u doch over my, door uwe liefde tot my, van wegen dat herte, in plaets van te toornen op my van wegen des zelfs nukken: want ik en kan als niet leven, ja 't is zoo, ik leve te minder van wegen dit boos bedurven en afwykende herte: de dwalende van herten zouden tot verstant komen.

Gy zoudet ons een ander herte geven, en uwe wet daer in schryven, doe doch alzoo, myn maker, en laet myn hert oprecht zyn tot uwe inzettingen, zoo zal ik niet beschaemt worden als ik merken zal op alle uwe geboden: hoort doch, en vergeet niet, en stelt niet uit te verhooren deze zuchten van my voor myn herte, geeft het doch uw' Geest, dat die in 't alderinnigste zyn werk aldaer doe, en des zelfs tochten zullen niet alleen tot u blyven, maer't zal ook wel stil en buigsaem by u blyven, en uwe leeringen ingedrukt krygen, o geeft 'er doch u Geest in.