Memoires 2000-B

[p. 63]

Parijs

1 september 2000

De Verenigde Naties is verworden tot een grap, schrijft George Monbiot, en dreigt nu zelfs van de clown van de wereld te veranderen in de schurk van de wereld.⁶⁹ Monbiot doelt op Kofi Annan, secretaris-generaal van de Verenigde Naties, die een ‘global compact’ heeft gelanceerd, een overeenkomst met de vijftig grootste multinationals, waarin zij beloven hun werknemers en de natuur te respecteren. Dit zou volgens Annan de openmarkteconomie wereldwijd veiligstellen en tegelijk de internationale economie een menselijker gezicht geven. De aangesloten bedrijven mogen het vn-logo voeren en zullen sterker staan tegen verschillende actiegroepen. Voor de bedrijven gelden geen bindende voorwaarden en zijn er geen controles op hun prestaties op dit terrein. ‘Met andere woorden,’ schrijft Monbiot, ‘de vn lijken zichzelf te transformeren naar een handhavingsorganisatie voor de wereldeconomie, die Westerse bedrijven helpt nieuwe markten aan te boren, zonder daarvoor de regels op te stellen die het enige effectieve middel zijn om deze bedrijven ter verantwoording te roepen.’ Wat Monbiot beschrijft, interpreteer ik als een door de vn gesponsorde vorm van nieuw Westers kolonialisme.

Het regent. Ik nam geen boek mee, want ik had op mooi weer gehoopt. Vakantie vieren in de regen in Parijs is niet erg leuk, vooral zonder een fatsoenlijk boek.

69 The Guardian, 31 augustus 2000.

10:00 uur, Café de la Paix

Zal ik nu een smoking gaan halen voor het feest van mevrouw Hazeu? Ik ga daar eigenlijk liever niet naartoe. Zij en haar vrienden hebben altijd op mij neergekeken, dus waarom zou ik moeite doen. Ik kan haar beter een brief schrijven over mijn twijfels. Ik ga dus geen smoking kopen.

De Amerikanen hebben in Irak gebombardeerd waarbij drie Irakese burgers gewond zijn geraakt.⁷⁰ Een Irakese woordvoerder zegt dat ze een van de Amerikaanse bommenwerpers hebben geraakt met hun luchtafweergeschut. Stel je voor dat de

70 International Herald Tribune, 1 september 2000.

[p. 64]

Russen iemand zouden bombarderen. Zo lang als Kok en de rest in Madurodam de andere kant op kijken, hoe kan iemand ze dan serieus nemen?

Jan Tromp van de Volkskrant had me een briefje gestuurd dat hij nog steeds een interview met me wilde maken, maar eerst gaat hij tot 20 september op vakantie. Ik ben aan het nadenken over dat gesprek met Tromp.

22:30 uur, Hôtel L'Horset Opéra

Hoogtepunt vandaag was wel Peters nieuwe bril. De leesbril die hij altijd gebruikt kostte ƒ 2,50 bij de Hema. Nu ging hij om 14:45 uur naar dr. Gilles Coursaux en met de modernste apparatuur kreeg hij een verwijzing voor een bril om te lezen en een om ver weg te kunnen zien. De oude bril krijgt nieuwe glazen, plus extra glazen voor ver en de twee leesbrillen zijn morgen klaar. Dat is dan een pak van mijn hart, maar waarom heeft hij niet eerder aangegeven hoe slecht hij alles zag? Gisteren protesteerde Peter nog dat hij geen twee brillen wilde, maar vandaag nam hij drie brillen, plus nieuwe glazen in bril vier. En nog wel via een oogspecialist. Het kan niet beter. De arts was er zeker van dat Peters ogen tot rust zouden komen als hij stopt met het gebruiken van de bril van de Hema. Hoe dan ook, de geschiedenis van Peters brillen herhaalt zichzelf, zoals een paar jaar geleden, toen ik hem in Johannesburg in bed zag lezen met een vergrootglas. Hij zal het Edwin of mij niet vragen. Daarom moet ik dat gewoon regelen.

We kochten nog twee borden en twee leuke lampjes voor in de keuken. Peter kocht nog een fles wijnazijn (Maille) voor me die hier ƒ 2,50 kost, maar in Nederland 18 gulden. We hadden een geweldige dag. We hebben veel foto's genomen, zaten op terrasjes en hadden een lichte lunch.

2 september 2000

Peter had een briefje onder de deur door geschoven om te bedanken voor ‘another fabulous day’. Daar heeft hij dan gewoon behoefte aan. De fotorolletjes worden ontwikkeld. Ik ben benieuwd naar het resultaat van de nieuwe camera's.

Ik ben aan het lanterfanten, zoals soms nodig is. Peter vraagt me soms of ik mijn ‘paleisje’ mis. Een beetje wel, maar ik geniet volop van het hier en nu. Een oudere dame herkende me toen ze langs het terras liep en liet dat heel haar groep weten met nekverdraaiingen tot gevolg. Soms hoogst gênant. De aapjes zijn op reis.

Ik denk regelmatig na over het komende gesprek met Tromp.

[p. 65]

Peter vond zijn vier nieuwe (één gerepareerde) brillen uniek. Ik had er ook een Gucci-bril met glazen voor veraf bij laten doen. De hele set was 2.000 gulden, wat niets is, gegeven het feit dat hij zijn ogen aan het verpesten was.

In Duitsland is de leider van een groep jongeren die een Mozambikaan heeft doodgetrapt tot levenslang veroordeeld.⁷¹ Andere jongeren uit de groep zestienjarigen hebben negen jaar gevangenisstraf gekregen. Racistisch en homofoob geweld lijken in Duitsland steeds meer georganiseerd plaats te vinden. Ik denk dat racisme exponentieel zal toenemen naarmate meer mensen bij elkaar komen te zitten die eigenlijk niet samengaan of biologisch niet op elkaar aansluiten. Japanners en Chinezen mengen zich nauwelijks met mensen uit andere landen of culturen. Chris Landman heeft gelijk: zodra het Europese economische bouwwerk instort, zullen de import-Europeanen en de autochtonen elkaar afmaken, dat is zeker. We maken een stille, racistische bezetting door - een vorm van kolonialisme vanuit Afrika en elders.

We wandelden vanavond langs het terras van Les Deux Magots, waar twee Amerikaanse vrouwen zaten. Een van hen liet een stuk chocoladecake liggen. Ik zei: ‘You didn't eat it.’

‘You want it?’ vroeg de vrouw, en zonder aarzelen pakte ik het stuk cake in het voorbijgaan van het schoteltje, en at het al kuierende op.

71 The Guardian, 2 september 2000.

3 september 2000

Ik zag het boekje À propos des vaches van Benoît Duteurtre in een boekwinkel liggen.⁷² Dat moet ik naar Beatrix sturen met haar koe voor Suharto.⁷³

Het viel ons allebei op hoeveel intellectuele boeken erin de boekhandel naast Café de Flore lagen.⁷⁴ Er wordt veel beter nagedacht, en nog meer van waarde gepubliceerd, in Frankrijk, maar ze stemmen nog steeds op idioten als Chirac en Jospin.

Ik zie op televisie Jean Claude Trichet, gouverneur van de Banque de France, die de Europese financiële situatie uiteenzet. Mijn indruk is dat ik hem liever de zaak in handen geef dan Wim Duisenberg met zijn verwarde haren en kop.

Het regent pijpenstelen, het heeft geen nut om nog langer te blijven.

72 Benoît Duteurtre, À propos de vaches, Les Belles Lettre, Parijs, 2000.

73 Redactie: Zie ook Chaos in Indonesië, noot 15: ‘Koningin Beatrix bood Suharto bij haar bezoek in 1995 als staatshoofd een Hollandse fokstier aan voor zijn boerderij.’ Zie ook: Is éénoog koning, p. 107.

74 Redactie: Librairie L'Écume des Pages.

[p. 66]

Hilton Paris, Charles De Gaulle Airport

Sabena is nota bene onze reserveringen kwijtgeraakt, dus ze moesten nieuwe tickets uitschrijven. Uiteindelijk kregen we om 13:00 uur tickets voor de vlucht van 13:40 uur met klm. Toen we bij de balie van klm aankwamen, ging ik naar B. Remy op kantoor en legde uit wat er was gebeurd en liet hem mijn papieren van Sabena zien. Hij zei dat het een ticket was en dat we konden inchecken. Toen ik dat wilde doen, het was al 13:25 uur, dus kritiek met de tijd begon de man aan de incheckbalie nadat hij de papieren had gezien te bellen, wat zorgwekkend was, want het was al laat.

Waar ik eigenlijk naartoe wilde, vroeg hij vervolgens. Als grapje zei ik eerste ‘Timboektoe’ en toen ‘Dat staat toch op mijn ticket, please check ons in, we hebben haast.’

‘Ja, maar misschien gaat u ergens anders heen.’

‘Op het ticket staat Amsterdam - Parijs retour,’ zei ik, en toen begon hij weer te telefoneren.

Ik spoedde me terug naar Remy en vroeg om zijn hulp, want we zouden op deze wijze het vliegtuig missen. Hij kwam met me mee naar de balie, maar die jongen bleef maar bellen. Ik zei dat ik bang was dat we het vliegtuig zouden missen. Peter bevestigde dat ze bleven rekken. ‘We missen de plane.’ Waarop ik (in het Engels denkend) op Peter reageerde met: ‘We fell into the hands of an amateur.’ Hierop ontplofte de baas, meneer Remy, en beval de bellende baliejongen: ‘Give him back his ticket. You will not travel with my plane,’ werd me vervolgens letterlijk gezegd, met de nadruk op ‘my plane’. De jongen sloot meteen de balie, dus gingen we weg, en besloten naar Air France te gaan waar we een enkele reis eerste klas naar Amsterdam, voor vanavond 18:50 uur kochten. Fuck them all. Ik ga hierover Ron Wunderink van klm schrijven.⁷⁵

Nu nemen we een lichte snack. We zijn de enige gasten in dit gigantische Hilton waar een krantenwinkel ontbreekt en het veertig minuten duurt om bediend te worden, het is een lachertje. Peter vindt dat Erik van Globe een bastard is - en dat is Ronald ook, dus ik ga veranderen van reisbureau. Ik heb alleen maar problemen gehad met deze twee.

Ik betaalde met een briefje van 500 franc in het Hilton, voor een rekening van 250 franc. De ober kwam terug: ‘Nous n'avons pas de la monnai.’ Ik hield mijn poot stijf, en uiteindelijk kwam hij aan met het wisselgeld.

75 Brief 5 september 2000.

[p. 67]

23:30 uur, Singel 111

We waren om 20:45 uur in Amsterdam. We vlogen erg comfortabel met Air France, en namen een taxi naar huis. Ik trof er een idiote brief aan van de heer Groen van het dakbedekkersbedrijf over het lekkend dak.⁷⁶ Nog meer gezeik dus, dat ik morgen moet opruimen.

Frank, Casper en Tage komen op 29 september eten. Dat vind ik leuk.

Peter belde toen we thuis waren eerst naar Trees. Ze was echter geïrriteerd dat hij zo laat belde, want ze wachtte al lang op een bericht van hem. Peter raakte ontstemd over de verwijtende toon van Trees, waardoor hij ook geïrriteerd werd. Hij ging naar bed met een slaappil.

Ik moet proberen een zo goed mogelijke vriend voor Peter te zijn in de jaren die ik nog heb.

76 Brief d.d. 1 september 2000.