Logo DBNL
Memoires 2001 (2023)

Memoires 2001

(2023)–Willem Oltmans–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Amsterdam

14 mei 2001

11:00 uur, Schiphol

Een nachtelijke vlucht is altijd een soort beproeving, maar het is me gelukt me te scheren. Nu is er de angst van de douane, zoals gewoonlijk met een lichte hoop om ertussendoor te glippen. Ik kan niet wachten om thuis te komen. In welke conditie is de vleugel?

19.00 uur, Singel

Heb veel gedaan. Het antwoordapparaat stond vol verzoeken voor radio en tv-optredens. Jeroen Pauw doe ik, wat betekent dat ik nu wegga op 29 mei.

Ik faxte Peter dat ik terug was en om te informeren of zijn gebit al gedaan was.

Er lagen stapels brieven, maar geen letter van Santo of Sukmawati over het boek of mijn plannen om te komen. Ik heb hem meteen gefaxt dat ik meer van hem had verwacht en benadrukte dat ik een garantie wilde dat ik zonder problemen het land in en uit kan. Ik vertelde hem over mijn arrestatie in 1999 toen ik na een probleemloos bezoek bij mijn vertrek werd aangehouden en alleen omdat ik Kadarisman telefonisch wist te bereiken alsnog mijn vliegtuig in kon.

Ik heb het lezingenbureau toch maar een briefje geschreven over de vreselijke lezing in het Grand Hotel, de avond voor ik naar Californië vertrok. Ik wil geen lezingen meer tijdens of als tussendoortje voor diners.

Een radioreporter belde dat Tomas Ross een roman over Nieuw-Guinea heeft geschreven waarin ik als flikkertje en kgb-rat voorkom.222 Hij wilde een debat organiseren. Ik zei: ‘Sorry, voor serieuze zaken graag, voor shit niet.’

Eindelijk antwoordde Oscar Garschagen dat ik welkom ben bij hem in Amsterdam. Hij had mijn briefje gevonden in een grote stapel post.

Ik had Verploeg geschreven over de plannen van Willy Klinkenberg met het archief van Wim Klinkenberg en dat hij daar

geld voor zocht. Verploeg schreef dat de familie (weduwe Višina en dochter Teuntje) het voorstel van Willy niet begrijpt. ‘Het archief van Wim is op verzoek van de nvj door het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis geordend en gerangschikt. Teuntje heeft het manuscript voor het bijwerken van het boek, maar ziet het liefst dat een deskundige de zaken aanpast.’ Willy Klinkenberg zien ze niet als deskundige. Om te voorkomen dat het een vervelende familiekwestie wordt, heeft de familie aan een vriend van Wim en voormalig hoofdredacteur van Radio en TV West Jack Kroes gevraagd de honneurs waar te nemen. Hij sluit zijn briefje af dat hij het jammer vindt dat ik mijn lidmaatschap heb opgezegd, maar begrijpt dat de 74 gulden per kwartaal me boos maakt. Ik mag dan wel kwaad zijn op de mensen van de nvj, maar ik moet niet vergeten dat mensen als Wim en anderen die me altijd gesteund hebben ook bij de nvj hoorden.223

Ik heb Verploeg geantwoord dat die 74 gulden me allerminst boos maken, maar dat ik vind dat ik met 143.000 gulden (die ik uit eigen zak aan advocatenkosten moest betalen) wel genoeg betaald heb voor de 100% steun die er nooit geweest is, behalve van Wim.

15 mei 2001

Ik werkte tot 14:45 uur, ben naar Adonis gegaan waar ik twee blow jobs had zonder klaar te komen, en hervatte het werk om 16:00 uur.

Haakmat belde. Misschien dat we samen naar Paramaribo gaan. Eduard, die even langskwam, vertelde dat bij hem op de vlucht vanuit New York prinses Christina met een vriendin aan boord was. Ze zei voor het huwelijk van prins Constantijn naar Nederland te komen.

Frank Heckman kwam tegen de avond plotseling langs. Ik maakte vissalade en schonk witte wijn. Zijn huwelijk met Laurie is voorbij, hij had een meisje in Utrecht ontmoet. Zijn zoon van elf is een probleemjongen die nooit in Nederland wilde zijn. Zijn werk hier is ook opgehouden en nu gaan ze terug naar Chicago.

Ik belde Peter, maar die lag na de operatie met pijnstillers op bed dus ik sprak met Edwin. Ik zei hem geld te willen sturen voor de kosten van de operatie. Hij zou me zijn bankrekeningnummer per fax sturen. Ik zal er direct voor zorgen dat er 2.500 dollar naar hen wordt overgemaakt, dat is 20.000 rand.

Of misschien moet ik 5.000 dollar sturen, of 10.000 gulden. Ik bood opnieuw aan twee tickets naar Brussel voor hen te betalen en hij leek bereid die aan te nemen.

Na het gesprek stuurde ik hem een fax dat ik blij was dat ik hem gesproken had. Ik ken die afkeer over geld te praten van Peter maar al te goed, want dat deed ik zelf ook niet graag, in tegenstelling tot mijn twee broers. Ik bevestigde dat ik 10.000 gulden naar hen over zal maken om bij te springen in de kosten en tevens dat ik de tickets naar Brussel zal betalen.

Vandaag ben ik al twee keer met de trap gegaan in plaats van met de lift en ik eet geen chocolade en brood meer. Ik geef niet meer toe aan de slechte gewoontes. Ik heb de boel eindelijk onder controle en rook ook geen sigaretten meer.

16 mei 2001

Ik heb het artikel voor Archipel geschreven en 10.000 gulden overgemaakt aan Edwin.

Een van de twee zonen van Alexander en Astrid Sillem, Reinout, is omgekomen bij een auto-ongeluk. Ik vraag me af wie dat was, de zeer geslaagde, professioneel violist of de niet te redden drugsverslaafde. Wat een ramp. Er zullen meer flessen dan ooit worden opengetrokken.

Speakers Academy belde over een lezing en ik beval Frank Heckman aan. Vrijwel meteen belde Frank om te zeggen hoe ik hem had beïnvloed met een boek over tennis, en gisteren zei hij dat ik eens in Chicago had gezegd: ‘You have to embrace sollitude.’

Carine Ertman zegt net als Ellen Pasman dat ik notaris Jos Hamans niet moet nemen, die heeft een testament tussen twee mannen in de soep geholpen. Er loopt een procedure over.

Vanavond een aardig telefoontje van Peter. Hij zei dat de 30.000 rand een geweldige ondersteuning was. Edwin had een positief verslag over ons telefoongesprek gegeven.

Binu Saha faxte me wat hij nog moest regelen voor mijn trip naar India, die ik als ik naar Indonesië ga wil bezoeken.224 Ik antwoordde hem per omgaande dat mijn plannen gewijzigd waren en dat ik eerst naar Djakarta ga en pas op 15 juni naar Calcutta en 17 juni weer verder naar New Delhi. Ik heb hem gevraagd een hotel voor me te regelen bij hem in de buurt.

Ik heb de hele dag gewerkt met twee nieuwe pagina's als resultaat.

Peter is opgelucht, niet door de injectie, maar hij is vooral te-

vreden dat ik met Edwin een deal maakte. Ik zei hem: ‘We zullen je naar de darkroom sturen en dan ga ik met Edwin naar de notaris.’

Het is nu ver na middernacht. Ik zit nog in het ritme van de Amerikaanse tijd.

17 mei 2001

Chávez heeft een strategische alliantie met Poetin getekend.225 Ik hou mijn hart vast voor Chávez, wetende waar Washington toe in staat is. Hij loopt te hard van stapel. Stom van Rusland om hem nodeloos te verzwakken.

Ik kon vannacht om 02:00 uur nog niet slapen, maar weigerde een pil te nemen. Ik schreef pagina 37 sinds het opstaan.

Ik heb Maarten Meijer gefaxt dat ik hem verantwoordelijk houd voor de puinhoop die mijn testament geworden is. Ook zijn doorverwijzing naar Hamans wekt geen vertrouwen, want er loopt een rechtszaak tegen de man vanwege een fout opgesteld testament.

Ik ben vanmiddag bij Hamans geweest, maar hij is inderdaad niet de man. Eduard was ook al eens bij hem geweest, via Iwan Beek, maar die was bij hem weggegaan nadat het zes maanden duurde om uiteindelijk een waardeloze overeenkomst te krijgen. Ik blijf voorlopig nog maar even bij Meijer.

Santo faxte onder andere dat hij probeert via Buitenlandse Zaken en de ambassadeur in Den Haag een visum voor mij te regelen.226 Ik antwoordde liever geen ruchtbaarheid te geven over mijn komst bij de officiële instanties en het liever via Pak Alatas te proberen. Dat deed hij en binnen een uur belde de ambassadeur in Den Haag me en feliciteerde me. Hij nodigde me zelfs uit voor de lunch komende woensdag, ik kon mijn oren niet geloven. Ik krijg zelfs een visum.

Aart kwam eten. Notaris Meijer is uit de stichting. Aart vertrouwt hem niet meer. Hij noemde Meijer en Ellen niet stabiel. Arendo komt er in en misschien toch ook Casper Bake. Peter belde. De lucht is opgeklaard. Hij heeft de operatie voor zijn liesbreuk nog niet gehad.

18 mei 2001

Ik faxte Sukma, Santo en Van Aartsen over mijn uitnodiging voor Indonesië en de lunch komende woensdag met de ambassadeur van Indonesië. Ik vroeg Van Aartsen of ik ambassadeur Schelte van Heemstra mocht uitnodigen voor de presentatie

van de Indonesische vertaling van Mijn vriend Sukarno. Ik had immers uitstekend contact met hem.

Ricardo kwam om te helpen met de computer, want er ging iets mis met pagina 40.

19 mei 2001

Ik kan me niet voorstellen dat het al 34 jaar geleden is dat ik Peter voor het eerst zag en onze ogen elkaar kruisten. Het lijkt alsof hij er altijd is geweest.

De nieuwe prinses van Oranje met een kolossaal diadeem heeft geen mouchoir bij zich en zit te snotteren en haar neus met de hand op te duwen.

Peter belde toen Ellen hier was. Hij las de krant en realiseerde zich dat het 19 mei was: ‘The day you rattled my fate.’

Ellen had me een brief geschreven over de uitspraak van de rechtbank in mijn zaak tegen Eigen Haard.227 Mijn claim is afgewezen omdat volgens de rechter ook Riechelman toch ergens moest wonen en Eigen Haard had weinig kans om Riechelman uitgezet te krijgen of de huurovereenkomst te ontbinden. Ellen was het daar absoluut niet mee eens. Nu was ze hier om over vervolgstappen te overleggen.

20 mei 2001

De bvd-baas Sybrand van Hulst wordt geïnterviewd door de ‘veilige’ Paul Witteman. Die Van Hulst is niet goed. Zijn ogenwerk is abnormaal. ‘Wij doen geen dingen die niet goed zijn,’ zegt Van Hulst. De bvd is een ‘nette’ organisatie durft hij ook nog te zeggen. En Witteman lult er gewoon overheen.228 Treurig.

Ik begon vandaag met de (vervelende) brief aan Van Aartsen waarin ik hem opnieuw smeekte om zich voor mij in te zetten bij burgemeester Cohen om een streep te zetten door de vordering van de Sociale Dienst. Ik heb nog eens duidelijk gemaakt waarom ik me tegen die vordering verzet, onder andere omdat ik nooit in de bijstand terecht was gekomen als de Staat mij gewoon aow had toegekend, wat in 1994 door Lubbers en Bert de Vries was toegezegd.229 Ook heb ik Maarten Meijer een aantal punten gestuurd die ik morgen met hem wil bespreken.

Ria en Ton Rebel kwamen eten en later arriveerde Adèle Luns met witte rozen. Die dame is grenzeloos. Ton en Ria konden hun ogen en oren niet geloven. We hebben veel gelachen.

21 mei 2001

Fred Derby is overleden. Spong haastte zich te zeggen dat Bouterse zijn schuld (aan misdaden) nu moeilijker bewezen kunnen worden.

Ik had een interview voor de Japanse krant Sankei Shimbun. Kinya Fujimoto, die bureauchef in Brussel was voor deze krant, nam het interview af. Jeanette A. Taudin Chabot tolkte. Het duurde twee uur. Ik gaf hen drie Japanse edities van Grenzen aan de groei mee, plus Mijn vriendin Beatrix. De twee waren hier van 11:00 tot 13:00 uur, aten broodjes met kaas mee, en het was best aangenaam.

Toen kwam at5 voor een eenregelig commentaar op het huwelijk van Máxima en Willem-Alexander in Amsterdam. Ze vroegen of ik was uitgenodigd. ‘Maak je een grapje?’

Ik ontmoette oud-minister Hans Gruijters, die zei dat hij een glaasje had gedronken toen hij hoorde dat ik had gewonnen. Zojuist belde de secretaresse van Van Aartsen dat ik vandaag een fax kon verwachten, die even later binnenkwam. Van Aartsen meldde dat ik Van Heemstra natuurlijk mocht uitnodigen. Verder was de fax onduidelijk over de claim van de Sociale Dienst in Amsterdam, waarover ik hem eerder al gevraagd had of hij hen niet kon duidelijke maken dat mijn schadevergoeding niet opeisbaar zou zijn. ‘Daar moet ik toch echt de eigen advocaat op zetten en bezwaar aantekenen. Een minister van bz moet zich niet bemoeien met de Sociale Dienst ener gemeente.’230

Ellen vindt dat ik Van Aartsen moet bellen over de Sociale Dienst, maar daar wil ik nog over nadenken.

22 mei 2001

Op advies van Ellen heb ik de secretaresse van Van Aartsen toch maar een verzoek voor een telefonische afspraak met hem gefaxt. Ik schreef ook te begrijpen dat hij zich niet direct kan bemoeien met gemeentezaken, maar hoopte dat hij Cohen en Vermeend misschien wel kon influisteren dat ik al 7 miljoen belasting had betaald en de geest van de arbitrage me eigenlijk had gevrijwaard van naheffingen van de overheid. Zij belde me kort daarna dat Van Aartsen weg is en pas zondag weer thuiskomt om dinsdag weer te vertrekken, net als ik. Wat een gelazer.

Ik heb voor 490 gulden aan faxen verstuurd dit jaar. Dat helpt. De hele morgen is verpest met allerlei onzin.

Nu krijg ik ook nog een aangetekende aanmaning van de Sociale Dienst, die wil dat ik, ongeacht het bezwaarschrift, binnen twee weken fl. 161.135,36 betaal.231 Ellen adviseerde me contact op te nemen met Karin de Bie op het kantoor van Nicolaï om het bezwaar te maken tegen de Sociale Dienst. De Bie had mijn gevecht met belangstelling gevolgd en had aangeboden me te helpen bij het bezwaar tegen de Sociale Dienst.

Er kwam ook nog een fax van Tuinstra die namens Assemblee schrijft dat ik voor iedere lezing via Speakers Academy 1.750 gulden moet betalen aan Assemblee of ik kan de hele overeenkomst met hen ontbinden voor 10.000 gulden.232 Ik heb het hele zaakje direct doorgestuurd naar Speakers Academy.

Eind van de middag stuurde René Warmerdam van Speakers Academy me een opzetje voor een reactie aan Assemblee, wat ik direct verwerkt heb in een briefje aan Tuinstra.

Er is opnieuw een idioot stuk van Meijer gekomen. Nu heb ik er genoeg van. Ik schreef in een kwartier mijn testament en stuurde het aan Peter, Aart en Maarten. Klaar.233 Ik ben tevreden dat de zaak Peter - en in zekere zin Edwin - op de rails is. Het Algemeen Dagblad belde over Máxima voor de krant van morgen. De ncrv vroeg me voor een quiz op 3 juli.

Ik luister naar Brahms (Koningin Elisabeth-wedstrijd), gespeeld door een Koreaans meisje. Hoe is het mogelijk dat ze ‘onze muziek’ zo goed speelt?

23 mei 2001

Trein naar Den Haag

Ik ben opgedoft - ter ere van Bung Karno - onderweg naar ambassadeur Irsan.

Het Algemeen Dagblad wekte vandaag in een citaat de suggestie dat ik het woord ‘gajes’ gebruikte voor Koninklijke gasten. Ik kan me dat niet voorstellen gezegd te hebben. Ik faxte Oscar Garschagen dat ik dit eigenlijk ontoelaatbaar vind. ‘De tijd dat ik over zulke vervalsingen naar de Raad voor de Journalistiek liep, is voorbij. Maar de jongen, met wie ik overigens een aardig gesprek had, moet nog veel leren.’

Ik faxte ook Karin de Bie om te bedanken voor haar aanbod, maar dat ik eerst wilde afwachten wat Ellen en Van Aartsen nog bereiken.

Ik word meer aangegaapt dan ooit. Een Marokkaanse kerel met een fiets wilde met me mee op de trein.

14:15 uur, trein Den Haag-Amsterdam

Ik gaf ambassadeur Irsan mijn boek. Hij was constant omringd door vijf assistenten van wie vier mee gingen lunchen in een klein Indonesisch eethuisje. Absoluut zalig.

Hij maakte indruk op me en benadrukte (maar daar was ik dan weer niet van onder de indruk) dat alle hens aan dek moeten om Megawati te steunen, in ieder geval tot 2004, om de eenheid te bestendigen. Hij gaf aan dat Megawati en Rachmawati niet op een lijn zitten.

Hij zei dat hij terug zou willen gaan naar de universiteit van Djakarta om theorie en methodologie van de geschiedenis te bestuderen, want hij vond Nederland en Indonesië te ver van elkaar af staan. ‘We zijn ook niet eerlijk tegenover elkaar. Bovendien merk je op de Nederlandse scholen dat ze niets over de geschiedenis van Indonesië weten.’ Hij beschouwt de betrekkingen tussen beide landen als niet goed.

Hij wist van politicoloog Jeffrey Winters, en vermeldde dat hij homo is. ‘Who cares,’ zei ik en ik vertelde over de ontmoeting van mij samen met Sukma met Jeffrey Winters in 1999, vlak voor de verkiezingen. Winters zei toen dat Megawati voor het volk een krachtige persoonlijkheid was, maar dat de elite haar niet mocht.234 Hij schrok van wat ik vertelde, maar herhaalde dat Mega al de hulp die ze kan krijgen kan gebruiken. Karina zal in Den Haag zijn voor een plechtigheid op 6 juni. Vreemd.

Op mijn visum staat ‘gast van Sukmawati’.

Irsan zei dat ze in 2004 waarschijnlijk het aantal politieke partijen zullen terugbrengen van 44 naar 12, wat me onzin lijkt. Ik wandelde in een uur van het Centraal Station in Den Haag naar de Indonesische ambassade.

24 mei 2001

Singel 111

Gisteravond werd een Indische jongen gek om mijn pik. Hij vond het 't lekkerste er vrij hard in te bijten. Hij had een heerlijk glad lijf.

Toen ik het manuscript opnieuw las, vond ik het niet goed genoeg. Ik zet het stop. Het moet beter. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik vijftig pagina's opnieuw moet schrijven.

Vreemd dat Karina 6 juni niet in Djakarta is, maar in Nederland. Megawati wil die Italiaan niet zien, ik ook niet. De ambassadeur zei ook dat Sukmawati in juli naar Nederland komt.

Ik faxte Peter de stand van zaken rond mijn testament zodat ook hij op de hoogte is van mijn wensen mocht er iets gebeuren voor alles officieel vastligt.

Ik sprak anderhalf uur met Aboeprijadi Santoso, eerst voor de Wereldomroep, daarna voor The Jakarta Post.

Eind van de middag ben ik weer doorgeblazen. De jongen werd boos en gaf me een tik omdat ik het sperma niet in zijn bek spoot, maar das war einmal.

Maarten Meijer stond op het antwoordapparaat naar aanleiding van mijn fax. Hij wil niet tegen Aart uitgespeeld worden (alsof ik daar ooit over gedacht heb). Ik vroeg hem een brief te maken, maar zijn antwoord was: ‘Ik zal het testament even met je bespreken.’ Hij is gek.

Ik kwam vandaag tot niets, maar ben blij met mijn airconditioning.

25 mei 2001

Vannacht om 02:00 uur hoorde ik een fax binnenkomen. Het was Peter, die zich afvroeg hoe het zat als hij onder een bus zou komen of zou worden neergeschoten terwijl ik in Indonesië ben. Hij vond het allemaal nogal ingewikkeld en vroeg zich af of hier ooit een einde aan zou komen. Ik heb hem vanochtend meteen gefaxt dat het feit dat ik geen directe familie heb, het ingewikkelder maakt om te voorkomen dat mijn geld teruggaat naar de Staat als ik doodga. Ook wanneer ik alles aan hem nalaat, moet hij 50% belasting betalen. Bovendien wil ik dat mijn Memoires allemaal worden uitgegeven. Ik benadrukte dat ik zeker wil zijn dat als er toch iets met me gebeurt in Indonesië, het geld in ieder geval naar hem gaat, maar dat ik na thuiskomst alles zo spoedig mogelijk goed op papier wil hebben.

Ik had Ellen aan de telefoon. Ze had me op televisie gezien over de zaak met de Chinese lassers.235 We hadden weer een botsing en ik raakte (totaal verkeerd) weer buiten mezelf. Maar ze heeft gezegd dat ze gaat proberen de zaak met de Sociale Dienst te behandelen.

Even later kreeg ik Peter en Edwin aan de telefoon over het testament. Peter klapte weer dicht, maar Edwin had een paar goede vragen over zaken waar ik overheen heb gelezen, waarover ik vanmiddag Meijer om opheldering heb gevraagd. Op weg naar Meijer vroeg een jongen me om een lening van 25.000 gulden, wat hij bij de notaris vast wilde laten leggen. Ik

had moeite om van hem af te komen. Ik werd ook weer gebeld door iemand die zijn problemen wilde komen uitleggen.

Ellen faxte me dat ze een aanknopingspunt had gevonden in de uitspraak van de arbitragecommissie dat de Staat mij diende te compenseren voor aanslagen die overheidsorganen me zouden opleggen die terug te voeren zijn op mijn gevecht met de Staat.236 Na Meijer ging ik naar het postkantoor om een kopie van deze fax aan Van Aartsen te laten bezorgen via exprespost. Het kost me 29 gulden en dan is de brief voor morgenochtend 10:30 uur bij Van Aartsen. Wat een oplichters. Ik kreeg niet eens een bonnetje.

Ik heb een column geschreven over Bush jr.voor Squeeze, eigenlijk overgenomen uit het boekje in wording Wat ik denk.

Er rolde een aardige schrijven van Serge van Duijnhoven uit de fax.237 Hij was in Skopje samen met Joerie Boom en diens vrouw gearresteerd en ‘afgevoerd in een boevenwagen’ omdat zij zich aan de verkeerde kant van de brug bevonden. Na bemoeienis van de Nederlandse ambassade zijn ze 's nachts weer vrijgelaten.

Adèle belde of de foto's al ontwikkeld waren. Ik zal het morgen doen.

26 mei 2001

Ik stuurde een fax naar Peter en Edwin, plus het nieuwe Squeeze-artikel. Peter was kennelijk op en kon niet slapen dus we wisselden faxen uit. Hij heeft het gevoel dat er een loopje met hem genomen wordt en wil alleen nog in mijn testament als hij officieel aan de stichting verbonden is. Ik antwoordde hem dat niemand een loopje neemt met hem en dat het huidige testament slechts een tussenoplossing is tot hij en Edwin in Nederland zijn. Ik schreef dat ik hem graag bij de stichting wil (wat ik altijd al wilde) en dat ik zijn voorstel zal doorgeven aan Aart.238 Eergisteren is tijdens een bruiloft in Israël de dansvloer ingestort, waarbij 23 doden vielen en driehonderd gewonden. Blijkbaar heeft iemand het gefilmd, want op televisie wordt het overal getoond. Ik vind het obsceen en zet de tv uit, net als ik doe wanneer er beelden zijn van het massaal afmaken van koeien. Dat de Nederlandse televisie die ramp laat zien, is pure sensatie.

Er komt weer een (nogal opstandige) fax van Peter. Ik ga hem nu maar opbellen.

Ik belde daarna lang met Maarten Meijer. ‘Goed, je mag me

dicteren, ik capituleer...’ maar ik viel hem in de rede kalm te blijven en even naar me te luisteren. Ik had Peter al een kort bericht gefaxt dat Aart akkoord gaat dat hij bij de stichting komt. Na het telefoongesprek met Meijer heb ik nog eens uitvoerig uitgelegd dat het huidige document een tussenoplossing is en dat hij na mijn trip naar Indonesië officieel als bestuurslid zal worden toegevoegd. Voor de huidige versie van het testament zal hij al wel als bestuurslid worden beschouwd.

Ik kom tot niets, wat ook wel eens goed is.

Veel van wat ik denk schrijf ik nooit op, zoals:

1Wat beweegt mensen om avonden lang in kroegen met oorverdovend lawaai door te brengen?
2De rotzooi om te vreten - het is gewoon hondenvoer - in de straatjes van het Damrak naar hier, zegt alles van Nederlanders. Vergelijk het eens met Parijs.
3De agressie op straat en het uitvaagsel dat rondstruint - zoals vanavond - is beangstigend.

De gek die bij het Centraal Station woensdag vroeg of hij met mij mee mocht op de trein (Marokkaan, denk ik, ongeveer 30) stond vanmorgen hier voor de deur toen ik thuiskwam en wilde me een witte ballon geven. Wie is die kerel in hemelsnaam? De Koningin Elisabethwedstrijd brengt een vioolconcert te berde dat een prachtige expressie is van, en een reflectie op deze gekke wereld.239 Het laat onenigheid zien, disharmonie, dis-alles. Pure shit. Een radeloze wereld.

27 mei 2001

Wat de media berichtten over de dood van Fred Derby laat zien dat eerlijk helemaal niet het langst duurt (Jeroen Pauws stelling van vandaag). Bouterse ging het condoleanceregister tekenen, wat met zoveel woorden op het nos Journaal werd voorgesteld, alsof zijn gedrag, door dat te doen, verraderlijk was. Het complete beeld van de gebeurtenissen in Suriname dat in Nederland geschetst wordt, is ongerijmd tot in het extreme. Bouterse zou gezegd hebben dat Derby in leven is gebleven, omdat hij ook als informant voor het leger werkte. Zou dat waar zijn?

Vanmiddag was de opname van Pauw in Havana. Ze kwamen me natuurlijk weer veel te vroeg halen. Onder de andere gasten waren Gerard Spong en Marijke van Hees, met wie ik goed contact had. Gerard gaf zijn kaartje aan een rapper,240 en

schreef mijn telefoonnummer achterop het kaartje van de taxi. Tijdens het programma zanikte Jeroen Pauw door over mijn viriliteit. Spong zei me naderhand dat ik had moeten zeggen: ‘Oh ja, ben je geïnteresseerd? Kom eens langs.’ Maar bij het tweede deel van de opname kreeg ik Jeroen alsnog met de mond vol tanden - en nu maar zien of dat er niet uit wordt geknipt. Bij de ontmoeting kreeg ik twee zoenen van Gerard, bij vertrek ‘een kus voor jou’. Jeroen - Gerard was het ermee eens - is een nicht, in kleine dingen te merken. ‘Hij is bi,’ zei Spong.

Marijke van Hees is natuurlijk geen geboren voorzitter, maar ze was verraden, nadat ze de door de partijelite gewenste voorzitters verslagen had. Een dubieus artikel in Vrij Nederland van Yoeri Albrecht gebaseerd op roddels kostte haar de kop. Ze was aanwezig met man en drie dochters. Verder was er nog een pornosnol (niet best) en een journalist uit Brussel, die zei me een paar keer te hebben opgebeld, maar ik hield het af.241

Jeroen noemde me ‘popje’, wat ik toevoegde aan de opdracht voorin het exemplaar van In het land der blinden... dat ik hem na afloop gaf.

28 mei 2001

Ik zou het liefste thuis blijven om te werken, maar ik ben het Bung Karno verschuldigd om naar Djakarta te gaan.

Ellen heeft al uitstel van betaling gekregen van de Sociale Dienst. Ik vroeg haar Van Aartsen te benaderen, waar ze over na wilde denken. Ik probeerde haar te overtuigen dat we het Van Aartsen te makkelijk maken als we hem erbuiten laten en dat de arbitragecommissie toch nooit zal gaan zeggen dat ik het geld aan de Sociale Dienst moet betalen.

Na nog wat laatste op en aanmerkingen via de fax heb ik vanmiddag mijn voorlopige testament getekend. Ik had nog willen opnemen dat de stichting moet worden opgeheven als alle delen Memoires zijn uitgegeven, maar daarvoor moeten eerst de statuten veranderd worden.

De nps wilde vanavond om 19:10 uur een gesprekje op de radio over het postuum uitreiken van de prijs aan Wim Klinkenberg. Het begon ermee dat ik me moest verdedigen dat Klinkenberg die prijs kreeg, want hij had voor de Uitkrant gewerkt. ‘Ja,’ zei ik, ‘en hij schreef ook een uitstekend boek over prins Bernhard.’ Toen ging het over Tomas Ross, waar ik al voor ik

akkoord ging met dit gesprek over had gezegd niet mee in discussie te willen treden. En ja hoor, ik hoorde zijn stem, dus ik heb direct opgehangen.

Daarna naar de Wim Klinkenbergavond in het mini Parooltheatertje in de Sint Pieterspoortsteeg 33, naar aanleiding van de postume prijsuitreiking volgende maand. Paul Arnoldussen van Het Parool interviewde Hans Verploeg en mij, maar hij bleek een superkloot te zijn, die zeurde over zes postkaartjes die hij gevonden had van mij aan Wim Klinkenberg toen hij nog bij De Waarheid werkte. Ik heb meteen mijn poot stijf gehouden. Arnoldussen probeerde terug te krabbelen dat hij er niets mee bedoelde en dat ik te achterdochtig was.

Adèle Luns zat tussen Inge Brakman en Ellen Pasman in. Winnie Sorgdrager was er ook, evenals Julius Vischjager. Het was in een piepklein zaakje. Wims weduwe Višina was er, evenals zijn zoon Willy. Višina was boos op me dat ze in Zagreb in de krant over de prijs had gelezen. Sorry hoor, maar ik laat haar vallen. Als het zo doorgaat stop ik met die hele prijs.

De gek Henk Wolzak die Wim Klinkenberg ‘een schurk’ noemde vorige week in Het Parool was er ook. Hij interrumpeerde herhaaldelijk. Ik sprak even met hem na de avond en wat me toen opviel waren zijn ogen, een psychisch geval. Er werd geredekaveld over een stalinist in het bestuur van de nvj (Klinkenberg was vicevoorzitter van de nvj van 1968 tot 1994). ‘Ja, want Stalin was een moordenaar net als Hitler, jfk, lbj, Romme, Luns en al die anderen,’ reageerde ik, ‘maar hij was onze bondgenoot in de Tweede Wereldoorlog en Russische soldaten (in Stalingrad) wonnen de oorlog.’

Het was helaas allemaal zulk oppervlakkig en chaotisch geklets. Ik gaf de zaal als voorbeeld mijn contact met Alatas sinds 1966. Al die jaren tot op heden hebben we contact gehouden ondanks mijn felle kritiek op Suharto, Hij respecteerde mijn mening, zelfs toen ik verkondigde dat zijn baas opgehangen zou moeten worden. Ellen was het met me eens, maar verder miste iedereen wat ik probeerde duidelijk te maken, helemaal toen ik Multatuli citeerde over de regent van Lebak. Eigenlijk is het schokkend om te constateren op welk niveau er op zo'n avond op los gekletst wordt. Hans Verploeg was inderdaad hopeloos, maar ik had me voorgenomen de zaak tussen ons door niets te laten escaleren.

29 mei 2001

Vanmorgen bij het nieuws op televisie werd gezegd dat vliegtuigen uit de vs in de Antillen geen Colombiaanse cocaïne-

plantages zouden bombarderen. En Van Aartsen gelooft Washington. Het is om te huilen.

Wil kwam voor een laatste schoonmaak voor vertrek en ik gaf de jongen bij Anna Sprenger een fles champagne en vroeg hem om voor de boompjes van Casper en de plant van Carla te zorgen. Wil was zeer zorgzaam en heeft me weer fijn geholpen. Zonder haar zou ik dit huis niet kunnen bewonen.

Ien Struwe zeurde al dagen om batikstof uit Indonesië en zeurde vanmorgen ook nog dat ze zeer teleurgesteld zou zijn. Op die manier breng ik dus zeker niets voor haar mee.

13:45 uur, vlucht 023 naar Singapore

Het is nog steeds een soort droom dat ik in dit vliegtuig zit, nog eenmaal naar Djakarta.

Eduard, die ik ophaalde op de Rozengracht, zei dat ik vanaf het begin had aangegeven Peter bij de stichting te willen betrekken.

15:45 uur

Lezende in de meegenomen nrc Handelsbladen treft het amateurisme van de ‘staatslieden’ me het meest, en dat is schokkend. Het wangedrag van Duitse Bondskanselier Gerhard Schröder in Oostenrijk (hij vermeed tijdens zijn staatsbezoek ieder contact met de rechts-populistische regeringspartij fpö), Lionel Jospin, Jacques Chirac en corruptie, Helmut Kohl en corruptie, voormalig president van de Filipijnen Joseph Estrada in de bak, Wahid op zijn weg naar buiten, Bush, waar je ook gaat of staat, zie je pure shit, Peru, Mexico. Blair en Schröder weten niets van buitenlandse zaken - noch Jospin (dan heb ik het nog niet over Kok, Lubbers et cetera). Dus ze hebben idiote ministers voor het buitenland die de zaken erger maken en Washington kijkt lachend toe.

17:40 uur

Het is waar dat er na de botsing met Peter in Kaapstad een periode was dat ik dacht: moet ik wel een jongen helpen die nauwelijks een dag in zijn leven gewerkt heeft? Maar je hebt een zoon of geen zoon. Ik heb Peter lang geleden ‘geadopteerd’ en dan moet je het doen, je keuze helemaal accepteren. Niet half, maar honderd procent. Hij moet de afgelopen dagen zeer met alles bezig zijn geweest. Dat blijkt ook wel uit de faxen die hij stuurde de afgelopen dagen. En een opmerking als: ‘I am certainly not waiting until I am 75 for perhaps a windfall.’ Ik dacht: dat is wat me gebeurd is. Mijn volgende gedachte, zon-

der reden, is het hem ook te laten overkomen. Ik hoop dat mijn faxen van vanmorgen hem nog wat geruster maakten.

22:00 uur

Het is een hele prestatie dat mijn reportage over Bung Karno eindelijk in de boekwinkels in Indonesië zal liggen. Het duurde veertig jaar! Maar ik heb lang genoeg geleefd om te komen en het zelf te presenteren. Santo heeft het erdoor gedrukt. In het licht van mijn familiegeschiedenis is het nogal wat dat ik het voor elkaar heb gekregen een ‘klassieker’ te schrijven over de Father of the Nation. Ik heb altijd mijn eigen parcours gevolgd.

Het boek van Johnson over geheime diensten krijg ik deze vlucht wel uit.242 Het leverde al bruikbare passages op.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

datums


Over dit hoofdstuk/artikel

plaatsen


datums