Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Verzameld werk. Deel 1 + 2. Verzamelde gedichten (1996)

Informatie terzijde

Titelpagina van Verzameld werk. Deel 1 + 2. Verzamelde gedichten
Afbeelding van Verzameld werk. Deel 1 + 2. Verzamelde gedichtenToon afbeelding van titelpagina van Verzameld werk. Deel 1 + 2. Verzamelde gedichten

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (10.80 MB)

Scans (10.35 MB)

ebook (8.69 MB)

XML (0.49 MB)

tekstbestand






Editeur

Gerrit Borgers



Genre

poëzie

Subgenre

verzameld werk
gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Verzameld werk. Deel 1 + 2. Verzamelde gedichten

(1996)–Paul van Ostaijen–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

(Verzameld werk deel 1 + 2)


Vorige Volgende
[pagina 150]
[p. 150]

Aan een moederaant.

Haar zoon viel op het slagveld
 
Je hebt me gezegd: ‘Mijn zoon is gevallen, -
 
jij hebt hem niet gekend, zijn voorhoofd niet,
 
of zijn lippen niet
 
of zijn handen; geen van allen
 
die nu naast mij zijn, hebben hem gekend,
 
maar enkel wààr mijn zoon is gevallen, -
 
op het veld van eer.
 
Als ik stappen hoorde op de straat
 
zei ik: zo zal zijn heimkeer
 
zijn. Dat luisteren en verwachten hoeft nu niet meer.
 
De penningen die ik heb willen besparen
 
om hem een jas te kopen,
 
liggen nog in de kast, naast de oorlogprentjes
 
uit zijn jeugdjaren.
 
Je moest voor mijn zoon een gedicht maken,
 
dat leg ik dan naast de prenten in de kast.’
 
 
 
Ik weet, moedertje, je zou graag lezen:
 
‘Wapengeweld, slagveld, held,’
 
want als een eervolle trits, heeft men je die woorden voorgespeld,
 
en van je zoon heb je niets meer dan dat.
 
Woorden die je troosten moeten,
 
omdat je je zoon niet meer zult wekken;
 
je zult zijn koffie niet meer bereiden,
 
steeds als de klok dezelfde uur slaat,
 
hem nooit meer nakijken als hij de straat langs gaat
 
en nou moet je niet meer de woorden bepeinzen
 
die je hem zeggen zou
 
in stervensnood.
 
 
 
Slagveld, veld van eer,
 
vaderland, en de zaak van het recht.
[pagina 151]
[p. 151]
 
Maar ook staat dit geschreven:
 
Je zult niet liegen, niet bedriegen.
 
De laatste kreet van je zoon was: ‘Moedertje,
 
belieg mij niet, belieg mij niet.
 
Mijn vaderland is dood, in de zoenegloed
 
van mijn moeder die ik derven moet.’ -
 
 
 
Je zoon, moedertje, viel niet voor een gerechte zaak,
 
maar zijn bloed werd hem afgeperst door allen,
 
omdat ons de menselike goedheid is ontvallen.
 
Maar ik, wij, wij allen zijn de moordenaars van je zoon
 
en elk woord als eer en held is smaad en hoon.
 
Elk soldaat die valt in de krijg, hij werd getroffen
 
door een sluipmoordenaar.
 
Dit zijn wij allen, allen die het geloof verloren.
 
 
 
Je zoon heeft me gezegd: dit is de goede weg,
 
en ik heb hem gewezen: ja, die weg is de ware.
 
Wij hebben gelogen.
 
‘Demokratie’: wij hebben bedrogen.
 
 
 
Als je zoons zoen aan de bloednatte Aarde
 
nu niet de waarheid heeft vrijgekocht, betaald met zijn warm vlees,
 
dan is er weer niets gebeurd.
 
Om je zoon, om je zoon die viel,
 
werp de glazen kralen van je dwaze woorden weg.
 
Als je zoon die viel,
 
als mijn broeder die nog in de kiel
 
staat van de loopgraven, als al de zoons en al de broers,
 
als de miljoenen verlossers, - laatste teken van de visfiguur, -
 
die weerom brengen de bloedige offerande op dit uur,
 
volgens de oude wet, als de miljoenen kruisen,
 
die zij niet te dragen hadden, dan enkel houten armpjes
 
en rij aan rij, niet hebben vrijgekocht
 
de nieuwe erfzonde van machtbegeren
 
en van waan,
[pagina 152]
[p. 152]
 
dan wordt dit sakrifisie, volgens de oude wet gedaan,
 
weer nutteloos.
 
Alles is schoonheid. - Herinner je nog je zoon
 
toen hij tegenover je aan de ontbijttafel zat, -
 
wij moeten ons eigen geweten, ons begrijpen bevrijden
 
van de waanzonde.
 
 
 
De miljoenen zwarte fatum-kruisen
 
zijn zwijgend, maar hun zwarte, wijd-open wonde
 
heeft het woord gevonden: Alles is waan, alles is zonde;
 
levenden, vergaart de kleine krachten die u nog blijven
 
tot geloof in het levende leven.
 
Alles is zo grenzeloos schoon, luistert naar dit ontluikend begrijpen
 
in ons geweten.

Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken