Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Sanguigno of Blygeestige, door de lucht afgebeeld.

Een blygeestigh lachend Ionghman, met een krans van verscheyden bloemen op 't hoofd, poeseligh van lichaem, en boven dat blonde hoofdhayren, met roode en witte verwe in 't aengesicht gemengelt, slaende op een Luyte: en door 't herdrayen van de oogen ten Hemel, geeft hy te kennen dat het vier en de sangh hem aengenaem is. Aen d'eene syde sal een Geyte staen met een bos druyven in den mond, aen d'ander syde een opgeslagen Musijck-boeck.

Een vrolijck lachend Ionghman met een

[p. 76]

bloemekrans wort de Sanguine geschildert, want in die geene daer het gemaetighde en volmaeckte bloed de overhand heeft, daer uyt komen de suyvere levendige en scherpsinnige geesten voor den dagh, waer uyt de lach en vrolijckheyt voort komen, oversulx soo zijnse vermaecklijck en boertigh, beminnende het speelen en singen gelijck Hippocrates seght.

Dat hy vleesachtigh en poesel is, bediet, dat door de mededeelende kracht die in de Sanguine seer sterck is, een poesel en vet lichaem voort komt.

Met root en wit is hy gemaelt, om dat Avicenna seyt, dat dese verwe de overvloed van 't bloed uytdruckt, en daerom seght Galenus, dat de vochtigheyd diewelcke in 't lichaem de overhand heeft, de verwe aen 't vlees geeft.

Het Geytjen met een bos druyven in den mond, bediet dat de Sanguine tot Venus en Bacchus seer genegen is. Door Venus wort de Natuere van 't Geytjen verstaen, wesende dit dier seer totte geylheyt genegen, gelijck Pierius seght. En door den Druyvetros wort Bacchus verstaen: Waer over Aristoteles in sijne XXXI voorstellinge seyt, dat dit in de Sanguine gebeurt datse veele saedts hebben, 't welck oorsake is van de Minnelusten: gelijckmen oock in de dichten van de Schole van Salerne kan lesen.

Sijn vet en mild, vol lagh, nieuwsgierigh en vol jeugd,
Dies Venus is haer lust en Bacchus hare vreugd:
Blygeestigh, wel ter tael, snel, listigh en goedaerdigh,
Vol Geest, stout, bloosigh, vroom, in alle konsten vaerdigh.