Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Elbrich (1998)

Informatie terzijde

Titelpagina van Elbrich
Afbeelding van ElbrichToon afbeelding van titelpagina van Elbrich

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

XML (0.58 MB)

tekstbestand






Genre

proza

Subgenre

roman


In samenwerking met:

(opent in nieuw venster)

© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Elbrich

(1998)–Ype Poortinga–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
[pagina 239]
[p. 239]

XX

Willemke, dy't der oars sa'n bytsje om joech, wat de minsken seine, hie mar leafst, dat oaren my net seagen op 'e pleats of dêromhinne. Earst tocht ik, dat hja ynienen sa'n noed krige hie mei har goenamme, wylst hja der fan tefoaren om lake, as hjasels foar in hekse of wit ik wat foar raar skepsel útkriten waard. Op in kear lykwols, dat ik de lannen troch woe en ris bûtendyks sjen, smeekte se my suver om by honk te bliuwen. Hja wie eangstich en ik fernaam ridlik gau, dat se net oer harsels ynsiet, mar oer my.

Doe krige ik it derút, wat de oarsaak wie en dat joech tagelyk antwurd op in oare fraach, dy't ik my sels alris dien hie: Hoe wie it mooglik, dat de feinten fan dit gea dizze faam sa te sizzen foar my oerlitten hiene? Hja moast wol folle oansiik hân hawwe en hie der dan net ien my foar west, dy't hja lije mocht? Dat ik te Boalsert Willemke destiids moete hie, hie net keare kinnen, dat ik op Anna Dekema fereale wie. Ik makke mysels net wiis, dat Willemke al dy jierren op my wachte hie en dat wie ek net sa. It los aventoer mei in jonker hie se daalk fan 'e hân wiisd en wat oars hie se nea ferwachte.

No fertelde se my, wat as in skaad oer har fammejierren lein hie en inkeld dit fertellen, oan immen, dy't har leafhie en begriep, wie al in ferlichting.

Willemke hie in broer, Eade, in jiermannich âlder as hjasels. Yn syn feintejierren hie dy in kammeraat, Klaas, dy't út 'e aard fan 'e saak faak en folle by harres op 'e pleats kaam. It jongfolk hie in bulte wille mei-inoar hân, de beide maten, Willemke en de boaden.

[pagina 240]
[p. 240]

It hie al gau bliken dien, dat Klaas it op Willemke begrepen hie. Och, hja koe ynearsten ek net sizze, dat hja him net lije mocht. It wie in tûke fint mei in kleare kop; dryst wie er ek, winliken stie er foar neat en dêr mei in jongfaam, dêr't ek in fonkje yn sit, wol oer. Mar frijd hiene hja nea rjocht. Willemke hie har net jaan kinnen, al hoe't er oanhâlde. Hja koe smaaklik om syn útfallen laitsje, want hy koe it moai sizze, mar syn spot wie har te wreed. Der foelen njonkelytsen dingen foar, dy't har tsjin 't boarst wiene. Bygelyks, doe't yn 't jier fan sânensechstich de tsjerken stoarme wiene en de bylden oan 'e kant romme, doe hie er syn trekken waarnommen. It wie hjir yn dizze kontreien kalm om en ta gien, mar Klaas hie derby west yn 'e stêd. Unhillich fjoer hie it by him wol tige west: temûk hie er himsels ferrike. Troch har broer wie hja dat te witten kommen.

‘Mûlk wie alles goed gien,’ sei Willemke prakkesearjend, ‘as ik der ûnkundich fan bleaun wie en ik wie gewoan mei him troud. - Mar ik bin bang fan net. In ferdoarn aard oppenearret him op 'e lange doer dochs. Dan hie ik gjin achting mear foar him hân en him net mear ferdroegen.’

Hja hie sûnt neat mear fan him witte wollen. Dat hie him wrantelich en ferkeard makke. Hy hie har sûnt likemin mei rêst litten. Hy koe net los fan har komme, mar hja wist bytiden net, oft it noch ferealens wie of hate.

In oarenien soe har net hawwe, hie er alris sein. It hie in driging of warskôging west en oare feinten mûlk skoftich makke.

En as Willemke har sin sei, dan hie hy it praat ek op 'en baan brocht, as soe Willemke in tsjoenster of in seemearmin wêze. It wie allegearre om oaren ôf te skrikken.

Ik bekibbe Willemke, om't hja der sels soms ek oan meidie dat praat geande te hâlden.

‘It is ek wolris maklik, as soks fan jin tocht wurdt,’ woe hja hawwe. ‘Boppedat, oars hiestû my faaks net mear as frijfaam fûn.’

Klaas hie hjir sûnt gjin duorjen mear hân. It wie nea útkommen, dat er de bylden mei stoarme hie, mar it ferwyldere sin hie him fuortdreaun. Hy hie it oare jiers yn Grinzerlân mei fochten

[pagina 241]
[p. 241]

en wie by de geuzen op 'e skippen gien. It Hôf hie him band, mar dat kearde him net út Fryslân wei. Hy hâlde hjir fakernôch ta en hy foel har út en troch noch lestich.

Hja hie allinne stien. Har broer Eade hie er al ridlik gau mei-troaid. Dy hie de sucht nei aventoer te sterk west, boppedat wie it dy winliken om 'e frijheid te dwaan, mar Klaas hie op 'e float allinne syn eigen foardiel socht. Sadwaande hie er dêr ek al gau hosk west. No ferkearde er wer meast yn Fryslân, mar hy hâlde him beskûl. Hja hie in ôfgriis fan him. Hy hie him bekweade oan rou geweld: der klibbe bloed oan syn hannen. ‘Dêrom, nim dy te wacht, Alef! O, ik bin sa wiis mei dy. Ik woe dy net leafst wer ferlieze!’

Hja hie gelyk. Men koe ynearsten better foarsichtich wêze. Ik moast oan dy sterke wrede fjochtersbaas fan in slûker tinke, dy't my hast al kâld makke hie. Ien sa'n fijân wie al slimmernôch. Op in jûntiid ridlik gau dêrnei reizge ik fuort. Allyksa kaam ik by tsjuster op in oare jûntiid werom.

Wat setten Womk en Iggele eagen op, doe't ik op 't hynder weromkaam, yn myn ealmanspronk!


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken