Stichtelijk sang-prieel, belommerd met het Hooge lied Salomons, ende andere heilige gesangen

[p. 12]

Het eerste hoofd-stuk:

WAAR IN

Na het opschrivt (1);

De Bruid verlangt te gevoelen de lievde haars Bruidegoms (2): si segt de Dochteren Jerusalems, dat si wel swart is door 't beschijnen van de sonne, doch nochtans lievfelijk is (5): Vertoont haar gevaar onder de valsche broederen (6): bidt den Bruidegom, dat hi haar, waar sijne weiden sijn, aanwijse (7): Daar op antwoort haar de Bruidegom (8): hi prijst haar van wegen haare schoonheid (9): beloovt haar nog meerder cieraad (11). De Bruid geevt te kennen haar groote blijdschap, die se schept uit de lievde des Bruidegoms (12). Hi toont het behaagen dat hi heeft aan de Bruid (15): ende Si is hem dankbaar, verheffende sijne schoonheid (16). Siverhaalt de vruchtbaarheid haarer bedsteede (16): ende de treftigheid haarer huisen (17).

Hier sijn spreekende

BRUID, BRUIDEGOM.

[p. 13]

(1) Het hooge lied, 't welk Salomons is.
Bruid.

Sang:

O Ch dat mijn lieve Brui---degom Mi rijk'lijk schonk (daar bid ik
om) De kussen van sijn weergaaloo -- se lippen! Want (o mijn Liev!) uw'

[p. 14]

 

groo -- te lievden sijn Veel beter als d' aanlokkelij --- ke wijn, Waar na men

 

siet des werrelds kind' -- ren trippen.

⁽²⁾ Och dat mijn lieve Bruidegom

Mi rijk'lijk schonk (daar bid ik om)

De kussen van sijn weergaloose lippen!

Want (o! mijn Liev!) uw' groote lievden sijn

Veel beter als d' aanlokkelijke wijn,

Waar na men siet des werrelds kind'ren trippen.

⁽³⁾ Uw' oliën sijn seer bequaam

Tot reuk; uw' naam is aengenaam,

Uw' naam is als een balsem, die gevloten

(2) Hi kusse mi met de kussen sijnes monds; want uwe uitnemende lievde is beter dan Wijn.

(3) Uwe oliën sijn goed tot reuke; uwen naam is eene olië, die uitgestortet wordt: daerom hebben u de maagden liev.

[p. 15]

 

Uit 't vles-verlaat, wel-geurig rookt: daarom

 

Wordt gi bemind van 't kuische maagdendom,

 

Dat draagt voor u een lievd' in 't hert beslooten.

 

 

 

⁽⁴⁾ Ei! trekt mi, trekt mi; dat ik u

 

Steeds naa-loop, en het quaade schuw';

 

Wilt mi tot u met lievde-kabels haalen.

 

De Koning, die 'k oneindig meerder acht

 

Als 't aardsche scepter-volk, heeft mi gebragt

 

In sijne gansch doorluchte binnen-saalen.

 

 

 

Ik sal een hertelijke vreugd

 

Bedrijven; ik sal seer verheugd⁺

 

In u sijn, Liev! naar u is mijn verlangen:

 

Ik sal uw' lievden (die wis groote sijn)

 

Verkondigen ver boven alle wijn:

 

Ik sal uw' lov uitschat'ren met gesangen.

 

 

 

D' oprechte, dien uw' goede hand⁺

(4) Trekt mi, wi sullen u naaloopen; de Koning heeft migebragt in sijne binnen-kameren;

+ Wi sullen ons verheugen ende in u verblijden; wi sullen uwe uitnemende lievde vermelden, meer dan den wijn:

+ De oprechte hebben u liev.

[p. 16]

 

Steeds wel doet, sijn tot u ontbrand

 

Met lievde-vier, dat nimmer sal verdwijnen.

 

⁽⁵⁾ 'k Ben (Sions Docht'ren!) swart doch lievfelijk;

 

'k Ben Kedars tent in bruine kleur gelijk;

 

Nochtans ook schoon, als Salomons gordijnen.

 

 

 

⁽⁶⁾ Aanschouwt mi niet met walg; hoewel

 

Ik swartjes ben; om dat mijn vel

 

Van d' heete brand der son wat is bescheenen.

 

Mi haateden mijn valsche broers niet min;

 

Si stelden mi haar wijngaard-hoederin;

 

'k Verliet de mijn', na d' haare ging ik heenen.

 

 

 

⁽⁷⁾ Ei! segt, Gi, dien mijn siel bemint,

 

Waar is 't, daar m' uwe weiden vindt?

 

Waar legert g' in den middag uwe schaapen?

 

Want waarom soud' ik sijn als een, die haar

 

Van droevheid dekt, omswervend' hier en daar

 

Bi die seer valsch haar noemen uwe knaapen?

(5) Ik ben swart, doch lievfelijk (gi Dochteren Ierusalems!) gelijk de tenten Kedars, gelijk de gordijnen Salomons.

(6) Siet mi niet aan, dat ik swartachtig ben, om dat mi de sonne heeft bescheenen: de kinderen mijner moeder waaren tegen mi ontsteeken, si hebben mi geset tot een hoederinne derwijngaarden: mijnen wijngaard, dien sk hebbe, en heb ik niet gehoed.

(7) Segget mi aan, [gi] dien mijne siele liev heeft! waargi weidet, waar gi [de kudde] legert in den middage: want waarom soude ik sijn als eene die haar bedekt bi de kudden uwer metgesellen?

[p. 17]

Bruidegom.

Sang. Psalm 12. Doet ons bistand---

SO gi 't niet weet; o Schoonste van de wijven! So gaat doch uit op mij-
ner schaapen spoor: Uw geities moet g' in klaver-weiden drijven, Daar d
herd'ren u haar woon-stoed stellen voor.

[p. 18]

 

⁽⁸⁾ So gi 't niet weet; o Schoonste van de wijven!

 

So gaat doch uit op mijner schaapen spoor:

 

Uw' geitjes moet g' in klaver-weiden drijven,

 

Daar d' herd'ren u haar woon-steed stellen voor.

 

 

 

⁽⁹⁾ Vriendin! Vriendin! ik acht in alle deelen

 

U boven all' de peerden, die gespand

 

Sijn in 't gereid der treftige garreelen

 

Van Phar'os koets, in 't trots AEgypten land.

 

 

 

⁽¹⁰⁾ Uw' kaaken sijn seer liev'lijk in de spangen;

 

Uw' schoone hals is wonder-kostelijk

 

Met ketenen van oester-vrucht omhangen,

 

Het puikste puik van 't Indiaansche rijk.

 

 

 

⁽¹¹⁾ Wi sullen u (o Lievste!) spangen smeeden

 

Van teist'rend' goud, uit Ophirs hert gesocht,

 

Op 't aardist', als een praal van cierlijkheden,

 

Met stipkens van fijn silver door gewrocht.

(8) Indien gihet niet en weet, o! gischoonste onder de wijven so gaat uit op de voet-stappen der schaapen; ende weidet uwe geiten bi de wooningen der herderen.

(9) Mijne Vriendinne! ik gelijke u bi de peerden in de wagens van Pharao.

(10) Uwe wangen sijn lievelijk in despangen; uwen hals in de peerlsnoeren.

(11) Wi sullen u goudene spangen maaken, met silveren stipkens.

[p. 19]

Bruid.

Sang: O! Kers-nacht---

TErwijl de groote Opper-koo --- ning In d' alderhoogste
hemel-woo ---- ning Sit heerlijk aan sijn ronde dis, Bi d' heil gen, die sijn
lov staag neuren; So geevt mijn nardus sijne geu --- ren, So rijk,

[p. 20]

 

dat 't waarlijk treff ---- lijk is.

⁽¹²⁾ Terwijl de groote Opper-kooning
In d' alderhoogste hemel-wooning

Sit heerlijk aan sijn ronde dis,

Bi d' heil'gen, die sijn lov staag neuren;
So geevt mijn nardus sijne geuren,

So rijk, dat 't waarlijk treff'lijk is.

⁽¹³⁾ Mijn Lievste, die mijn siel doet hupp'len,
Is mi een puidtje myrrhe-drupp'len,

Dat bi mijn borsten steeds vernacht.

⁽¹⁴⁾ Hi is mi als een cyprus-trosje,
Dat in een lustig wijngaard-bosje

Van Engedi is voort-gebragt.

(12) Terwijle dat de Koning aan sijne ronde tafel is, geevt mijn nardus sijnen reuk.

(13) Mijn Lievste is mi een bundelken myrrhe, [dat] tusschen mijne borsten vernacht.

(14) Mijn Lievste is mi een tros van cyprus, in de wijngaarden van Engedi.

[p. 21]

Bruidegom.

Sang: Noster natus est salvator---

SIet, gi gi sijt schoon, Vriendinne! Gi sijt krachtigh schoon voorwaar:
Oogen hebt gi, vol van minne, Als der duiven, kuisch en klaar.

⁽¹⁵⁾ Siet, gi gi sijt schoon, Vriendinne!

Gi sijt krachtig schoon voorwaar:

(15) Siet, gi sijt schoone, mijne Vriendinne! siet, gi sijt schoone, uwe oogen sijn duiven [oogen].

[p. 22]

 

Oogen hebt gi, vol van minne,

 

Als der duiven, kuisch en klaar.

Bruid.

Sang: Als Daphnis einst spatzieren gieng.

SIet, gi sijt weergaa-loos schoon, Lievste Bruid' gom, Godes soon! Gi
sijt gansch vol liev'lijkheden: Ons voortreff'lijk bedsteed bloeit, Dat 'er

[p. 23]

 

groente vrak uitgroeit, Als uit vruchtb're ak - - ker - steeden.

⁽¹⁶⁾ Siet, gi sijt weergaaloos schoon,

Lievste Bruid'gom, Godes soon!

Gi sijt gansch vol liev'lijkheden:

Ons voortreff'lijk bedsteed bloeit,

Dat 'er groente vrak uitgroeit,

Als uit vruchtb're akker-steeden.

⁽¹⁷⁾ Onse huisingen sijn sterk,

Onvergank'lijk ced'ren-werk

Sijn haar vaste balken-rijen;

Van het best cypressen hout

Sijn seer aangenaam geboud

Ons doorluchte galerijen.

(16) Sict, gi sijt schoon, mijn Lievste! ja lievelijk: ook groene onse bedsteede.

(17) De balken onser huisen sijn cederen, onse galerijen sijn cypressen.