Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen



[pagina 137]
VI Is dit het socialisme? Zijn gezicht heeft niets van d' oude glansdroom, straalt geen licht uit, geen vrijheid en geen schoonheid. Wat is er van u over, Socialisme, mijn liefste? Heel uw toover vervaalde. Leelijk zijt ge, ruw en lomp; verraderlijk somtijds en somtijds stomp- zinnig... O ik vrees, lang zal het, lang duren, eer d' aarde in uw glimlach mild zich zont. Versteend is uw adem, uw groot hart verkild: het water dat stroomde zoo week, nu een bevrozen beek... naar u staren maakt bang. O zagen w' een flarde ergens van uw sterrekleed wappren, scheem'ren uw morgengloed, we zouden niet zoo mistroostig vragen en in de handen den kleumenden moed fier weer langs de wegen dragen met gezang.