Rethoricale wercken

(1562)–Anthonis de Roovere– rechtenstatus


Vander Obedientie / ende des Ouders reuerentie. Jck vinde in mijne ymaginatie Dat onderdanicheyt is fondatie Daer thuys der vreden moet op gewrocht // zijn Want elck goet vadere mint recreatie Siet hy zijn kinderen in sulcker gratie Dat sy onderdanich altijts bedocht // zijn Jck vinde int dal, daer wy ghebrocht // zijn Seuen Vaders die wy eeren moeten Jnt welck mijn sinnen vaste ghecnocht // zijn Om dnieuwe Jaer daer wy in gherocht // zijn V wil ick in een cleyn boecxken groeten Seuen Psalmen hoorende, om een versoeten Die storminghen, die daghelijcx comt toegedreuen Obedieert dit boecxken, tzal trueren boeten Want die obedieert, werdt verheuen. Den eersten Psalme behoort Gode almachtich Ende is dat wy voor al waerachtich Hem als Vadere sullen obedient // zijn Met alder herten ende sielen crachtich Hem louende ende danckende eendrachtich Der gratien, die ons (door hem) ontrent // zijn Hoe wy van nieten menschen gheprent // zijn Ende onse siele in ons bewesen // heeft Dies wy voor al Gods kinderen bekent // zijn Ende hoe wy by Adams valle gheschent // zijn
[Folio 36v]
Ten sy dat ons zijn bloedt ghenesen // heeft Dus onderhouden dat Moyses ghelesen // heeft Onderdanich aen Gode met minnen aencleuen Dits eenen Psalm die menighe siele genesen // heeft Want die obedieert, werdt verheuen. Den tweesten Psalm is oock een radere Dat wy onsen natuerlijcken vadere Oock onderdanicheyt sullen bewijsen Jn eeren in dienste vroech ende spadere Ouerpeysende dlast allegadere Dat hy ghehadt heeft in ons oprijsen Die zijnen vader eert, sal veriolijsen Jnden dach zijnder bedinghe werdt hy ghehoordt Godt sal hem in langhen leuene spijsen Sijn moedere sal zijn weldaet prijsen Ende Gods benedictie is zijn confoort Wel hem die desen Psalm oorboort Godt heeft hem in zijnen boeck gheschreuen Och ionghers weest onderdanich, voort Want die obedieert werdt verheuen. Voort sullen alle goede kinderen pooghen Om obedientie ende eerwaerdicheyt tooghen Onsen gheestelijcken Vadere by namen Want inde absentie van Christus ooghen Js hy ghestelt omme ons wtdrooghen Smette van sonden, die wy ons schamen Hy is Gods ghesalfde hooghe van famen Voor zijn eere, zijn wy te vechtene schuldich Want hy can int Sacrament versamen Dat alle Gods Enghelen niet en connen ramen.
[Folio 37r]
Dus is hy prijselijcke menichfuldich Heylicht den Priesteren, weest hem ghehuldich Om v suyueren wilt v premitie gheuen Desen Psalm te vestene, werdt verduldich Want die obedieert, werdt verheuen Tot onsen vierden vader sullen wy ons keeren Jn obedientien, in minnen, in eeren Dats onse rechte Landtsheere gheseydt Want ons weluaert, ons vruechts vermeeren Waert dat wijt mercken wilden en leeren Hanght properlijck aen zijne moghentheydt Want hy moet oorbooren zijn princhelijck feyt Voor ons by daghe by nachte int velt Wy ligghen thuys wel ende saechte gheleydt Ende hy, wedert hem mishaecht oft greyt Moet ligghen daer sneeu ende haghel smelt Dus bid ick v desen Psalm wel spelt Murmureert niet, wilt nae redene leuen Doet meer by minnen, dan met ghewelt Want die obedieert, wert verheuen. Den vijfsten Vader sullen wy onderdaen zijn Dats ons Ouerste, daer wy onder ghestaen zijn Van Tsprinchen weghe, ofte vander stede Of die machtich van onsen dyocesaen zijn Haer beuel dat sal int beste ontfaen zijn Soot coempt van bouen, van goeder sede En onsen sesten Vader sullen wy mede Obedieren, dat is onsen vader by oudtheydt Hem feesteren, ende bieden weerdichede By zijnen goede wercken ontfanghen vrede
[Folio 37v]
Wy ende in liefden gheene vercoudtheyt Die die studeert met naerstigher stoudtheyt Gods benedictie wordt op hem beseuen Voecht v om leeren, vliedt ydel boudtheyt Want die obedieert, werdt verheuen. Den seuensten Psalm voecht wel gheleedt Aen hem die de seuenste vadre heedt Dwelck is, elcx ghetrouwe vriendt eerbaer Want die eenen vriendt tzijnder nootdruft weedt Secreet / ghewillich, ende gheerne bereedt Als zijn vrient beeft van druck beswaer Wel mach hy hem vader heeten voorwaer Want hy houdt hem leuende die bijnaer doot // is Heere Godt hoe blijde is thertken daer Die sulck eenen vriendt eens vindt int iaer Want niet voor hertelijck vriendt alst noodt // is Dits een vader, die goet als wijn en broodt // is Die secreet helpt stoppen, vriendts lijden of sneuen Dient desen, ghelijcke der roosen die roodt // is Want die obedieert, werdt verheuen. Reuerendich Prinche ick houde in my Obedieerde elck daer hy schuldich sy Onghenoechte soude te min beclijuen Van onverhooricheden, dat lesen wy Jst dat onverhooricheyt, den Enghelen is comen by Recht ist dat wijt van ons drijuen Eerbaer obedieeren, hoordt mans ende wijuen Emmers te desen vaders, naer mijn ontbinden Dus bid ick v vader wilt sonder ontblijuen Desen Psalm in v herteken schrijuen
[Folio 38r]
Jck hope ghy sulter ruste in vinden Obedientie, dit is mijn onderwinden Touwen nieuwen Jare, v eyghen bleuen Jck prijse onderdanicheyt metten gheminden Want die obedieert, werdt verheuen. ¶ Die hem vernedert, die werdt verheuen Die hem verheft, die wordt vernedert bleuen.

Vorige Volgende

Vander Obedientie / ende des Ouders reuerentie.