Rethoricale wercken

(1562)–Anthonis de Roovere– rechtenstatus


Van twee amoureuse vrouwen een argument. ALs alle ghenoechte was rengnerende Ende alle de wereldt vruechden rapende Was ick in eenicheydt fantaserende Suchten ende swaer ghepeys, waren mi vercnapende, Fantaserende, wert my den vaeck betrapende Ende vaeck is alle natuere verwinnende Soe dat ick onrustelijck wat werdt slapende Daer ick te droomene werdt beghinnende Eenen droom seer wonderlijck, zijtse versinnende:
[Folio 43v]
My quamen te vooren in sdrooms visioene Dat wy ons waren al te rustelijck moeyende Jck ende twee vrouwen van reynen doene Die bouen andere waren in schoonheyt bloeyende, Met een cleyn scheepken ter zeewaerts roeyende Daer niemant in was, rechts dan wy drije Cracken, Galeyen, daer by ons vloeyende Ende andere schepen een groote partije Daer wy hantheerden alle melodije. Deene van dese schoone vrouwen Was die ick mijn herte hadde toe ghegheuen Ende die ick minde in rechter trouwen Bouen alle andere die mochten leuen Maer si die in my dus stont verheuen Minde eenen anderen, niet op my passende Wat ick haer badt, ten mocht niet cleuen Nochtans dit wetende mijn minne wert wassende Ende was meer drucx op druck doen tassende. Dander die minne hielt teender duwarie Vervulde Venus werck van charitaten Oock minnende, maer der eerster contrarie Want dese my minde seere bouen maten Goedt, eere, willenede om mijnen wille laten Maer mijn herte was thuerwaerts niet gheresen, Wat sy my seyde, ten mocht haer niet baten Soe dwanck my de minne der eerster ghepresen Doch en mochter maer een int herte wesen. Doen wy dus waren vruecht beseffende Ende menich ghenoechelijck woordeken zaeyende
[Folio 44r]
Een ongheweerte in zee wert heffende Eenen storm wten noordtoosten waeyende Soe dat schipken werdt hellende, draeyende Roerloos, masteloos, noydt meerder dooghen Die vrouwen werden roepende, craeyende Ach lacen doen moest ons vruecht verdrooghen Want wy de doodt saghen voor ooghen. Wy hadden verloren al tscheeps ghereeschepen Tscheepken ghinck alleene sonder roeyen voort Jck sacher verdrincken meer dan thien zeeschepen, Die aldaer laghen int zeeslijck versmoort Doen rieper een tot my, hoordt Maet hoordt Tschip is verladen, om verlichten wilt dincken Ghy sot ghy en worpt een ouerboort Oft anders salt schip ende tvolck verdrincken Tis beter maer een, dan ghy al soudt versincken. Wee was my van dien woorde te moede Maer de vrouwen en haddens niet verstaen Dat ick die schoone van vleesche van bloede Ouer tboordt soude moeten werpen zaen Doen was ick met grooten twijffele beuaen Wien ick aendoen soude sdoodts verdriet Weder die my int herte hadde ghedaen Ende ick haer niet, verstaet tbediet Ofte die ick minde, ende si my niet. Hier op terstont natuere wroechde Denckende, soudt therte soe zijn versteent Te verdrinckene die v best ghenoechde En dien ghy in liefden hebt liefde verleent
[Folio 44v]
Bouen alle die leuen int herte vereent Daer v toebehoordt heeft der minnen cracht Ende haer, ghy die ghy niet en meent Te minnene, noch noydt in liefden gheacht Te lijue thoudene, soe zijdt ghy qualijck bedacht. Daer teghens quam my verstannisse tuyghen Segghende zijt ghy soe fel ghenacijt Dat ghy v herte soudt connen ghebuyghen Te verdrinckene die v heeft ghestacijt Bouen andere int herte met minnen ghespacijt Begheerende niet dan tbijwesen ws Ende sy die een andere heeft begracijt Op v niet achtende nauwe een gruys Die te behoudene soe zijdy confuys. Natuere werdt dan weder arguwerende Verdrinckt ghy v lief, dats groote onduecht Wordt hy te lande dan arriuerende Met eender die v niet en verhuecht Ende hebt verdroncken uwer herten vruecht Daer sidt ghy tusschen twee stoelen in dasschen Als ghy dan peyst om de liefste iuecht Die ghy soe liet int water plasschen Soe sult ghy v ooghen met tranen wasschen. Verstannisse wordt weder replicerende Verdrinckt ghy die v heeft te minnene versocht Ende ghy te lande wordt aresterende Soe hebt ghy een ander zijn lief thuys ghebrocht Ende daer ghy v minne hebt aene ghecnocht Sal by uwen toedoene een andere ghebruycken
[Folio 45r]
Daer hebt ghy v seluen desen druck ghewrocht Denckende dat ghijse inde zee daet duycken Die v minne droech, dies sullen v de ooghen luycken. Verdrinck ick die my int herte is croonende En behoude ic dien ick niet en ben behaghende Soe ben ick mijn vyandt met vrientschap loonende Ende mijn vriendt met vyantschap plaghende Verdrinck ick daer mijn herte is toe draghende Twelck my onmoghelijck dunckt van zijne Soe stier ick van my als vruecht veriaeghende Want liefs weedom is groote pijne Dus vlie ick thonich ende volghe tfenijne. Verdrinck ick haer, dien ick met herten minne Alle Amoureusen sullen my dan verspouwen Segghende, hy ghinck zijn liefste vriendinne Verdrincken, ende int water verdouwen Verdrinck ick die my mint, soe sullen my schouwen Alle vrouwen draghende amoureux Engien Ende my te beminnene, sullens hen grouwen Ende van ghemint te zijne, sullen sy hen vlien Elck duchtende, tsghelijcx mocht my gheschien. Dus zijnde in twijffele met sorghen gheuest Dacht ick in mijn wonderlijck versieren Verdrinck ick my seluen, dat dunckt my best Soe verwijtmen my gheen wonderlijcke manieren Nochtans wie soude dan tschip bestieren Vrouwen werck en is niet weert twee biesen Trouwen sonderlinghe om tschips regieren Dus souden sy metten schepe oock dlijf verliesen
[Folio 45v]
Van twee quaden soe moetmen tbeste kiesen Ghlijck twee verckens oprechten haer borstelen Als si op andere om vechtene kijcken Soe geuoelde ick natuere en verstannisse worstelen Jn my, maer deen wilde dander niet wijcken Met dien quam daer een zeebare strijcken Die tonsen scheepken waert nam den ganck Daer moest ic deen wtworpen, oft schip soude beswijcken Maer doen ic deen worpen, soude, int water stranc Recht eer icse wierp, ic wt mijnen slaep ontspranck. Rechts doen ic ontsprongen was ende wert wackere Ouersach ick doen wel, hoe ick hadde gheuaren, Of ick ghereden hadde op venus ackere Versindick dat al niet dan fantasyen en waren Emmers dacht ick, ick soudt noch openbaren Reynelijck den amoureusen ouer scrijuen Elcken biddende dat si de waerheyt verclaren De welcke van desen tween reyne wijuen Met rechte te lijue behoorde te blijuen.

Vorige Volgende

Van twee amoureuse vrouwen een argument.