Met verschuldigde hoogachting

[p. 22]

N.V.S.H. (2)

Naar aanleiding van mijn stukje over de nvsh mocht ik verschillende afkeurende brieven ontvangen. Maar eerlijk hoor, ik vond ze allemaal leuk, en als ik dacht dat iedereen het met mij eens was, schoolde ik mij ter plaatse om tot handelscorrespondente.

Maar lieve dames, beste heren, u hebt mij niet erg goed gelezen! Heb ik geschreven dat ik een voorstandster ben van de ongeremde onderlinge paring van kinderen, of zelfs van mensen? Heb ik gezegd: hoe meer hoe beter en hoe jonger hoe liever? Welnee, u hebt hoogstens uit mijn toon kunnen opmaken dat ik vind dat erover te praten valt of dit nu wel zo'n ramp zou zijn, maar wat ik zei was: 1. mensen, jonge en oude, die niet van plan zijn met elkaar te trouwen, gaan wel degelijk nogal eens met elkaar naar bed en 2. de nvsh is er om te bevorderen dat ze het dan tenminste goed doen en om de risico's te beperken. Het lijkt mij dat hier weinig tegen in te brengen is, het is een ‘statement of fact’, en ik voegde er alleen aan toe dat ik meende dat de nvsh in haar werk te kort schoot voor zover ze doet alsof mijn punt 1. een denkbeeld van de duivel is, of op zijn hoogst een wantoestand die bestreden moet worden.

In dit verband werd door één briefschrijver vol ergernis de Deense televisie genoemd. Die licht kinderen voor! Ja, ja, maar betekent voorlichting altijd aanmoediging? Neem de kerken nu b.v. eens, die bereiden de mens ten slotte voor op zijn dood, memento mori, zeggen ze en ze lichten je voor hoe je je gedragen moet wil je het er in het hiernamaals zo goed mogelijk van afbrengen. Betekent dat nu dat de dominees je eigenlijk de dood in willen jagen? Nee he, dat moet je niet zo opvatten.

U vindt mijn parallel belachelijk, nu ik vind hem wel leuk en we gaan door. Laten we nu eens om der wille van het argument, het bedrijven van de coïtus vergelijken met autorijden. Dat is pas gevaarlijk voor je zelf én voor anderen! (Er sterven meer mensen in het auto - dan in het seksuele verkeer.) Toch kan iedereen zodra hij wil een auto kopen en niemand vraagt of de koper er wel rijp voor is zo'n moorddadig instrument in handen te krijgen. Ik bedoel ethisch rijp, psychisch rijp. Het enige wat je moet weten (en in België bij voorbeeld hoeft dat ook

[p. 23]

niet eens) zijn de verkeersregels en het verschil tussen de rem en het gaspedaal. In Amerika nemen de tieners misschien geen voorbehoedmiddelen mee naar school, maar ze rijden er wel in auto's heen. En toch, als je de schadelijkheid van iets wilt afmeten aan zijn ergste gevolgen, dan moet gezegd: vermoord is erger dan verkracht, verminkt erger dan zwanger en wat de geslachtsziekten betreft, ik weet daar niet veel van, maar is daar niet al heel wat tegen te doen? Wat ik hiermee alleen zeggen wil is: zoals er autorijscholen bestaan, zo moet er ook seksuele voorlichting zijn die zich beperkt tot Wat de leerling nodig heeft: kennis van de verkeersregels en van het verschil tussen rem en gaspedaal.

Voor u nu allemaal nog veel kwader wordt (dat zou ik erg vervelend vinden), haast ik mij de zaak mooier, dieper en ingewikkelder te zien. Dat is hij tenslotte ook, ik zou opscheppen als ik het ontkende. Alleen ik heb gemerkt dat menige briefschrijver van middelbare leeftijd de neiging heeft zijn eigen gefrustreerde seksuele verlangens te projecteren op de voorgelichte jeugd en mij dan te confronteren met de orgieën, de ongebreidelde promiscuïteit en zelfs de ‘bloedbaden’ die mijn geschrijf tot gevolg zou hebben als de jeugd het au sérieux nam. Zulke mensen geloven dat het alleen hun ethiek is die ze verhindert tot daden over te gaan, maar ik ben een beetje sceptisch. Het klinkt wellicht wat naïef, maar ik geloof dat als iemand van zijn vrouw houdt hij haar ook zonder enige ‘levensbeschouwing’ niet zal verlaten. Ook al ‘mag’ het, en het mag ten noorden van Italië. Of hij haar (of zij hem) wel eens ontrouw is hangt van veel dingen af, waaronder de ethiek maar een kleine plaats inneemt. Sterker nog, ik geloof dat de meeste mensen hun man of vrouw niet verlaten zelfs al houden ze niet erg van ze en dat als ze het wél doen, dat niet uit een lossere morele opvatting verklaard moet worden. Kortom, in tegenstelling tot de meeste mijner briefschrijvers geloof ik dat er meer voor (en ook tegen) het huwelijk te zeggen is, dan dat het nu eenmaal, en denk erom hoor, moet. En geachte heer S. gelooft u wérkelijk dat u een harem zou nemen als uw ethiek het u niet verbood? Hebt u daar het geld voor, of de gaven, of zou het misschien maar een harem van dikke oude dames worden? Ik bedoel maar, in de praktijk willen de mogelijkheden tot losban-

[p. 24]

digheid nogal eens tegenvallen.

De ongetrouwde jeugd ten slotte. Wat is er dat ‘slechter’ is dan met verschillende partners naar bed gaan voordat je degene vindt bij wie je blijven wilt? Dat is het ‘moetje’. Ik bedoel niet het normale, moderne moetje van mensen die pas trouwen als er een kind komt, maar het ellendige ouderwetse van mensen die alleen trouwen omdat er een kind komt. En tegen het laatste helpt geen God of gebod, maar alleen het voorbehoedmiddel. Je hoeft het ten slotte niet te gebruiken, je mag ook een moetje, als je van dwang houdt of van risico, maar je kunt tegenwoordig tenminste kiezen. Elke nieuwe vrijheid van keuze heeft steeds de morele verontwaardiging opgeroepen.