Doe bleefs in mich

[p. 52]

Wae ich gaer-höb, mòt ich laote...

Wae ich gaer-höb, mòt ich laote,
Wo ich gaer bèn, mòt ich weg:
Dat is 't laeve van saldaote:
Ummer sjpiet en ummer pech!

Altied al-mer aafsjeid numme,
Altied al-mer wieër gaon,
Zich òm neemes urges kumre
En wie vleige van zich sjlaon.

Ummer blaoze de tròmpötte,
Ummer geit den tròmmelsjlaag.
‘Voorwaarts marsch!’ lik òs in de ore,
Zo wie gistre, zo vandaag.

Einzaam tösje hònderd mansluuj,
Al piotte òm dich haer,
Einzaam mit oos knuip en sjterkes,
Mit oos ransel en gewaer.

Ertesòp en mous en aerpel,
Eedren daag etzelfde brood,
En oos jaor telt drie maol hònderd
Zestig dag, zo graauw es lood.

Vènj ich mich in de kazerne
Dan waal ooit ein oer terech?
Wae ich gaer höb, mòt ich laote,
Wo ich gaer waar, moos ich weg.